plaskruizen.
De gemeente heeft tijdelijk urinoirs laten plaatsen op het horecaplein van Tiel. Vlak voor het vroegere pand van Van Dee staan in verband met de coronaregels twee kunststof urinoirs. Acht mannen kunnen er tegelijk hun plas doen. Vrouwen en kinderen moeten hun heil elders zoeken. Voor jonge kinderen zijn de urinoirs te hoog en voor vrouwen zijn ze ongeschikt. In Nederland denkt men kennelijk dat vrouwen een sterke blaas hebben en minder vaak hoeven te plassen. Dat is een sprookje.
In september 2016 publiceerde de gezondheidsgids, een uitgave van de consumentenbond, een artikel over het verschil van plasklachten tussen mannen en vrouwen. Daarin valt te lezen dat mannen vooral problemen hebben met een zwakke of onderbrekende urinestraal en een moeilijk op gang komende plasbeurt. Vrouwen hebben veel vaker last van incontinentie en moeten aanzienlijk vaker plassen dan mannen.
Alle reden dus om juist voor vrouwen openbare plasgelegenheden te creëren. Dat dat vroeger niet gebeurde is te begrijpen. Vrouwen kwamen in het openbare leven op de tweede plaats, het aanrecht was hun domein. Tot 1919 hadden zij geen stemrecht en tot 1956 waren zij zelfs nog handelsonbekwaam. Gelukkig is dat allemaal snel veranderd. Mannen en vrouwen zijn tegenwoordig gelijkwaardig.
Dat zou je niet zeggen wanneer je naar de openbare toiletten kijkt. Op drukke plaatsen zijn er altijd te weinig toiletten voor dames. Daar zie je lange wachtrijen. Ook in de Agnietenhof zie je dat. Bij een uitverkochte grote zaal zijn er voor onze dames in de pauze behoorlijke wachttijden in de toiletruimten. Niet zelden komt het pauzedrankje daardoor in het gedrang.
Tiel heeft geen één goede openbare toiletgelegenheid. Al jaren wordt over de wenselijkheid ervan gesproken, maar er gebeurt weinig. Als de fietsenstalling gesloten is en Zinder op slot kun je in Tiel alleen nog in de horeca terecht. Bouwmarkten, tuincentra en Blijdesteijn hebben het beter begrepen. Wanneer je klanten rustig wilt laten winkelen dan moet je ze toiletgelegenheid bieden.
Vroeger was Tiel op dat punt een stuk gastvrijer. Tot ver in de vijftiger jaren van de vorige eeuw stonden er nog vier urinoirs in en rond het centrum.
Je kon ze vinden In de Plantage bij het Gerechtsgebouw, de Varkensmarkt even voor het begin van de Zoutkeetstraat, op de Veemarkt even voor de pas gerenoveerde vroegere VVV-Kiosk en links naast het afgebrande Cafe-Restaurant De Roos op de hoek Grotebrugse Grintweg – Santwyckse Poort. Die urinoirs dateren allemaal van voor de oorlog. Een vijfde werd na de oorlog bij het veer geplaatst. Voor de tweede wereldoorlog waren er nog meer.
Zoals de foto van de vooroorlogse Waterpoort laat zien. Bij de Veemarkt stonden er zelfs tot de ongeveer 1930 twee.
Een vlakbij de oude Burense Poort (foto) en een aan de andere kant bij de Nieuweweg. Dat was ook wel nodig want op de Veemarkt, zoals de foto laat zien, kon het op marktdagen enorm druk zijn.
In steden die veel toeristen trekken behoort een openbaar toilet tot de basisvoorzieningen van het centrum en zie je het ook aangegeven op plattegronden en richting aanwijsbordjes. Wanneer Goch en Kleef (kleinere plaatsen dan Tiel) voor Duitsland maatgevend zijn, dan is dat bij onze oosterburen veel beter geregeld. In Goch kon ik vorig jaar op zondagmorgen om 10.00 uur in een uitgestorven centrum gratis gebruik maken van een toiletgebouw met enkele keurig schone urinoirs, toiletten, een wasbak met zeep en een ruimte om luiers van baby’s te verwisselen. Trouwens in Lissabon trof ik een paar jaar geleden zelfs bij kleine Lidl-vestingen ook een klantentoilet aan.
Een goede toiletvoorziening in een van de leegstaande winkels zou de stad een stuk aantrekkelijker maken voor bezoekers. Wellicht is het een mooie bestemming voor een van de vele leegstaande panden in het centrum. Bij een slimme organisatie en het vragen van een bescheiden bijdrage kan het zelfs kostendekkend zijn.
Reacties zijn gesloten.