Ger Baris: een gepassioneerd doener

Ger Baris (1930-2018) was een doener, een man die het bestuurlijke handwerk kende vanuit een andere positie dan die van eerste burger. Hij legde de basis voor de gemeente Geldermalsen, die per 1 januari ook ophoudt te bestaan. Op 28 december is hij overleden Een aardige, opgewekte man, zeker op latere leeftijd, want in zijn werkzame jaren, hij ging met 63 met pensioen, was hij een fel, soms gepassioneerd reagerende burgemeester.

Utrecht moet hem nog kennen: hij was er projectambtenaar, belast met de realisatie van Hoog Catharijne. Het dempen van grachten voor dat project wordt nog steeds aan hem toegeschreven. Later werd hij burgemeester, eerst van een kleine Achterhoekse gemeente, toen van Geldermalsen, waar hij nooit meer zou weggaan. Hij woonde de laatste jaren van zijn leven in Herwijnen, samen met zijn echtgenote.

Ger Baris was makkelijk te benaderen, maar niet meteen een populistisch opererende burgemeester. Wel een verbinder, politiek spits, en vaak een sluw onderhandelaar. Hij verloor het wel eens, zoals van de Geldermalsense aannemer Jan van Kessel die hem grond in de hoek van de A2 en de A15 voor de neus wegkaapte, maar over het algemeen kreeg hij zijn zin wel. In de keuken van het college van B en W kon je indertijd niet kijken, maar de verhoudingen waren in de jaren tachtig hartelijk, soms vriendschappelijk. Baris en voorlichter Co van Leeuwen, die er nog steeds werkt, zorgden wel dat de gemeente in de schijnwerpers bleef. Ook al had Geldermalsen weinig te makken: onder zijn aanvoering werd de gemeente voor de eerste keer een Artikel-12-gemeente. Na de herindeling van 1978 bleek het onderhoud van alle buitenwegen toch een te zware opgave. Er was rijkssteun nodig.

Baris was de eerste bestuurder die constateerde dat de uitgaande pendel naar omliggende steden de gemeente geen goed deed. Hij trok dus hard aan ontwikkelen van bedrijfsterreinen. “Ik heb als burgemeester de integratie van vier heringedeelde gemeenten tot Geldermalsen in goede banen mogen leiden. Als burgemeester had je contact met ondernemers en middenstanders, maar juist de wat grotere ondernemers trof je niet vaak, terwijl daarvoor toch best aanleiding was gezien de groei die de gemeente doormaakte.” Op zijn advies ontstond Bedrijfskring Groot Geldermalsen waar hij plannen kon voorbespreken.

“Met de Kamer van Koophandel samen ontwikkelden we het Plan Deil, een project waarbij in de hoek tussen A15 en A2 bedrijven zouden worden gebouwd. Op de nieuwjaarsreceptie van de KvK in 1988 presenteerde voorzitter Zweer Voorendt het idee. We hadden het niet tevoren bekend gemaakt, want we wisten dat er tegenstand zou kunnen komen. De commotie was groot, Tiel voelde zich in zijn kuif gepikt. Het regio-overleg van de gemeenten, IOR, verzocht het Nederlands Economisch Instituut in Rotterdam een analyse van het plan te maken: was het een haalbare kaart? De bestuurders van Geldermalsen en de KvK werden in het gelijk gesteld: het was een prima plek. Er kwamen al bedrijven kijken, ik weet nog dat we Japanners op bezoek hadden, van Mitsui Lines, die waren erg enthousiast. Ze wilden ook een golfbaan en misten verder nog maar één ding: een spoorlijn richting Rotterdam. Die is er, zoals bekend, nadien gekomen. Ik heb het plan nog geprobeerd samen met Tiel te ontwikkelen, maar dat wilden ze daar niet. We hadden belangrijke financiers, maar het politieke tij liep tegen. Niet alleen lokaal, waar er na raadsverkiezingen een andere wind ging waaien, op landelijk niveau bleek de toenmalige PvdA-minister van VROM, Hans Alders, tegen bedrijfslocaties die niet aan een goede openbaar-vervoerverbinding lagen. Toen, het was in 1990, hield het op. Als compensatie mochten we aan de oostkant van Geldermalsen van de provincie, die helemaal voor het plan was geweest, bedrijventerrein ontwikkelen. Daar staan nu AH, Blokker, en andere bedrijven.”