Kolommetje: Oude computer

Het was een soort van doolhof, en dat is het nog steeds. Alleen zit tegenwoordig de ijzerwaren- en gereedschapswinkel van Lebbink niet meer in dat driedubbele pand aan de Weerstraat. De Wereldwinkel kwam er in, een speelgoedwinkel ook. Lebbink verhuisde naar bedrijventerrein Kellen, waar ook goed zaken gedaan wordt, maar voor mij haalt die winkel daar het niet bij de middeleeuwse oorsprong van de oude zaak aan de Weerstraat.

Later zal iemand zeggen: ”Wat zien wij hier, kinderen? Nee? Dit is een voorloper van de computer. Die hele kast met honderden verschillende schroefjes, bouten, pluggen en oogjes is de harde schijf. De laatjes zijn de mapjes en dan volgt de inhoud. Of dat nog steeds kan? Ja, maar zo doen we dat natuurlijk niet meer. Dat kost mensen die ergens veel van afweten, mensen die de vakjes uit een doosje moeten vullen, een gesprek en elkaar in levenden lijve zien. Griezelig, he? Moet je je voorstellen: die hele winkel toen zat vol met zulke analoge toestanden. Er kwam echte mensen binnen, die door echte deskundigen werden geholpen. Mensen die wisten waarvoor je hun artikelen kon gebruiken, die ook wisten wat een goed alternatief zou zijn wanneer ze net dat niet hadden wat je zocht. Dat kwam niet vaak voor bij Lebbink, want ze hadden iets dat voorraad heet. Doen we niet meer, is te duur. Eigenlijk kunnen we het al heel lang zonder mensen af, je bestelt natuurlijk in een webwinkel. Het wordt thuisbezorgd. Zo zal het ook andere winkels wel vergaan, want dat is ook tijdverspilling: er naartoe gaan, binnenlopen, mandje pakken, spullen erin, spullen eruit aan de kassa, inpakken in een tas, tas in auto, tas daar weer uit, thuis uitpakken en wegzetten. We hebben natuurlijk wel wat beters te doen. Wat dan? Op je smartphone nieuwe dingen uitzoeken natuurlijk!”