Kolommetje: Vis en Flippo’s

Jeugdig en vol goede moed staat hier Roger Spies in de vishandel van zijn vader Cees,de vishandel die hij dra zal overnemen. Die foto kun je niet meer maken, iedereen verliest jeugdig élan, maar de winkel is sinds een tijdje dicht.

Roger vormde jarenlang een van mijn informatiepunten op rondjes door de stad. Niet alleen zat hij zo centraal als maar kan, zijn vader wist vaak van alles over de wederwaardigheden van de ondernemers op het Plein, waar de familie zelf ook panden heeft. We zijn in de jaren negentig, vis is nog geen luxe-artikel en er zijn nog heel veel Tielenaren die wekelijks bij de aloude firma Spies hun moot vis komen halen. Ikzelf kwam er voor kibbeling, wanneer ik er op vrijdag de winkel binnenkwam en ik wilde iets anders, moest ik snel zijn, anders was Roger al in de weer met een bakje.

Een aardige vent, want denk niet dat ik mensen alleen als informatiebron beschouw. We praatten over vanalles, ik werd soms ook bij een gesprek betrokken waar hij al in zat met een klant. Dat was van mijn kant wel wat van korte duur, ik ben meer van één op één. Zijn moeder stond in die tijd nog regelmatig in de winkel, een joviale vrouw die altijd wel een kwinkslag paraat had. Roger trouwde, maar dat ging niet goed. Wat er precies was gebeurd bleef wat mysterieus voor me. Maar een paar jaar geleden stond zijn oudste dochter ineens in de winkel te helpen. Maar oesters of kreeften lagen er toen al niet meer in het aquarium, daar was in Tiel geen klandizie meer voor. Roger hielp zijn vader ook in de andere zaak, Cees heeft een café op het Plein.

Roger voorspelde me in de jaren na de beurscrash keer op keer wie er als gevolg van heftig gedaalde klandizie het veld zou gaan ruimen. De meeste aannames daarin deed hij goed. Tot chagrijn van het gemeentebestuur begon ik met tellen van leegstaande winkels in de binnenstad en schreef daarover. Niet lang daarna volgde er actie, de Binnenstadsvereniging begon met aanstellen van binnenstadsmanagers, geholpen door het gemeentebestuur. De lege gaten lijken zich weer te vullen, ik wens de middenstand succes.

Cees Spies is, even een zijsprong, een bijzondere man. In de jaren tachtig werd hij wel de Nederlandse Flippo-keizer genoemd, hij was groot in de handel in die dingen. Daarna werd hij spijkerbroekenkoning en handelde hij –veelal in de nacht vanwege het tijdsverschil-  in artikelen uit de VS. Klein van postuur wist hij met zijn stalen, onvervaarde blik zelfs de grootste herrieschoppers uit zijn caf/e te werken. Zonder ze ook maar met een vinger aan te raken, puur op persoonlijkheid. Had hij ze hardhandig moeten verwijderen, dan had hij zeker het onderspit gedolven. Cees staat om nog een andere reden in mijn geheugen gegrift: hij liet me –ongewild- merken hoe Tiel in de Middeleeuwen moet hebben geroken, daar aan het Plein, dat eigenlijk een gedempte havenkant is. Achter zijn opslag aan het Plein bewaarde hij namelijk visafval in grote plastic vaten. De krant zat in die tijd aan de Weerstraat en de ramen achter openzetten in de zomer leek ons wel een goed idee. Maar elk jaar weer steeg er een rijpe geur op uit het binnenhofje tussen de huizenrijen. Oh ja, dat waren we vergeten, dat vleugje oude tijd. We werkten maar door in de hitte. Die was evenmin goed te verdragen, maar wel een stuk minder bedrukkend dan die putlucht achter. En Roger? Die werd het leven als vishandelaar na een reeks tegenslagen op persoonlijk vlak teveel en is gestopt, in een heel andere branche begonnen en daarin opgebloeid. Wat voor branche? Koelapparatuur voor viswinkels.