Kolommetje: IJskoud

Door Walter Post op vrijdag 19 januari 2018, geplaatst in Opinie.

TIEL  Hij kwam begin jaren negentig naar Tiel, George van Rossenberg uit Utrecht. Volgens eigen zeggen had hij daar een ijszaak gedreven die hem even wat te veel was geworden. Personeel is geen zegen, begrijpt u? George was -en is- een bonkje energie, behept met een sensibele antenne voor goede dingen bedenken. En hij kan ze nog uitvoeren ook. Een leuke man, maar in zaken net als zijn ambacht ijskoud.

Hij verbouwde een deel van de Korenbeurs tot ijssalon, het stuk waar nu een restaurant zit. Daar zette ik hem op de foto. Op het hoekje stonden de ijsmachines, en die eerste zomer draaide hij heel wat ijs, want Tiel had zoiets in geen jaren meer gezien. Van het een kwam weer  het ander, hij kon het toch niet laten. IJs maken werd ook ijs elders verkopen, bij allerlei gelegenheden serveren in bedrijven en voor overheden, het bedrijf groeide weer en George werd er helemaal door in beslag genomen, zijn priveleven ging erdoor naar de knoppen. Dat was de bedoeling niet geweest.

Om een lang verhaal kort te maken: hij vertrok van de Beurs, kocht een pand op Passewaaij en opende toch weer een zaak in de Weerstraat. Verpachtte die, afijn, u herkent het patroon? George zette er na een tijd een streep onder, hij was het zat door Jan en alleman gedirigeerd en volgens eigen zeggen ook bestolen en bedrogen te worden. Zodra hij een paar keer met zijn wonderbaarlijke ijssoorten op tv was geweest schreven leveranciers volgens hem de rekeningen met een vork. Geld zat, die George, dachten ze kennelijk. Talent hebben is leuk, maar iedereen wil er van meeprofiteren, en ook graag nog een gratis ijsje.

Dat heeft de gewiekste ondernemer snel door gehad. Je neemt hem niet zo makkelijk in het ootje. Nu kom ik hem nog wel eens tegen op verjaardagen, George is geen spat veranderd, maar wel meer en meer een eenzame zeeman geworden. Zijn grote liefde is zijn schip, dat bedriegt hem niet. En luistert naar zíjn gevoelens.

Hij heeft het gehad met winkels. Maar blijft in Tiel wonen, zijn rustpunt na verre reizen. Zie je hem niet, dan is hij aan het zeilen, op de woelige baren van de Noordzee. En verder.