Als je een praatje maakte met Aad Nekeman ging het meestal over de krant. Hij was journalist in hart en nieren. Op maandag 17 oktober overleed hij in het Tielse ziekenhuis Rivierenland, verzwakt door psychische en lichamelijke klachten.
Fotoalbum onder de tekst.
Na de HBS in Veenendaal wilde Aad journalist worden. Op 21-jarige leeftijd kwam hij naar Tiel. Daar werd hij redacteur-verslaggever van het nieuwe dagblad Tielse Courant met een eigen redactiekantoor in de Weerstraat, later via de Damstraat naar de Westluidensestraat. Hij was van plan er maar een jaar of vijf te blijven. Maar hij bleef de Betuwe trouw. Hij ging deze regio steeds meer waarderen als een boeiend en spannend gebied voor een journalist.
Hij wortelde snel in het land tussen de rivieren en ontwikkelde zich als een belangrijke redactionele steunpilaar van de krant. In de praktijk betekende dit dat er lange dagen moesten worden gemaakt op de redactie, vooral omdat de krant van de vele gemeenteraadsvergaderingen in de Betuwe uitvoerig verslag deed. Die verslagen stonden altijd de volgende dag in de krant. Om het zover te krijgen moest er in de nachtelijke uren veel worden georganiseerd en geïmproviseerd. De verslaggever reed na afloop van de vergadering naar het kantoor in Tiel en tikte daar zijn verhaal, vaak tot ver na het middernachtelijk uur.
Zo ging het, week in, week uit, voor het gezinsleven van regionale journalisten als Aad Nekeman bleef vaak maar weinig tijd over.
De journalistieke vaardigheden van Aad kwamen het best tot zijn recht in persoonlijke verhalen, reportages over human interest. Hij kon beeldend schrijven, in mooie zinnen, soms gelardeerd met persoonlijke opvattingen. Hij voelde zich het beste thuis tussen de gewone mensen, autoriteiten hield hij liever op afstand.
In 1978 volgde hij Jan Beijer op als redactiechef van de Tielse Courant. Als gevolg van de krantenfusies ging hij later over naar Dagblad Rivierenland, dat Tiel als vestigingsplaats verliet. Aad verhuisde daarna naar de redactie in Houten. Daar werkte hij nog vijftien jaar voor diverse edities van het Dagblad Rivierenland en het Utrechts Nieuwsblad, de laatste halte van zijn loopbaan.
Aad hield van het Rivierenland. Hij schreef er niet alleen bijzondere lezenswaardige verhalen over, maar ook enkele opvallende boeken. Van zijn hand is “Wielen, restanten van drama’s. Paradijsjes van nu”. Een boek over de dijkdoorbraken, dat vooral in historische kringen veel waardering kreeg. Samen met Lies ten Bokkel Huinink publiceerde hij haar oorlogsdagboek onder de titel `Waar blijven de Tommies?
Als regionaal historicus maakte hij verder naam met het boek De Stille Miljoenen van Rivierenland, waarin hij de vele liefdadigheidsstichtingen en fondsen in dit gebied beschrijft. Aad heeft verder het boek De Overlevers op zijn naam staan, een bijna onwerkelijk relaas over de Joodse Amsterdammer Jules Schelvis, die acht concentratiekampen overleefde. Voor De Nieuwe Kroniek, het orgaan van de Oudheidkamer Tiel, schreef hij tal van artikelen, evenals voor De Tielenaar.
De laatste jaren leidde hij een wat teruggetrokken leven vanwege zijn gezondheidsproblemen. Toch overleed hij onverwacht op 75-jarige leeftijd. Met Aad Nekeman verliest het Rivierenland een markante journalist en geschiedschrijver, die zich vooral kenmerkte door zijn menselijkheid, zijn gevoel voor sociale gerechtigheid en liefde voor het gebied waar hij zijn leven lang werkte en woonde.
Jan Beijer
Fotoalbum. Klik op een foto en ‘swipe’.
Aad heeft ook de nodige (33) verhalen voor ‘de Tielenaar’ gemaakt: https://detielenaar.nl/author/anekeman/
Reacties zijn gesloten.