Kolommetje: Goudvis

Dit is Cor, hij is aan het werk in het depot van wat indertijd nog het Streekmuseum heette. Cor deed er vanalles, van reparaties tot meehelpen bij het inrichten van exposities, maar ook het bijhouden van wat er allemaal eigenlijk in huis was, koffie zetten en rondbrengen van persberichten en posters. Zo kwam ik hem tegen, hij bracht op de redactie vn de krant het materiaal dat publiciteit voor exposities moest opleveren. Cor had de gunfactor, het zat in zijn blik vond ik. Je kon hem eigenlijk niets weigeren, hij kwam gewoon aardig over en wás dat ook. Ergens zat er wel eens een moment van onbegrip tussen ons twee, dan werd zijn blik wat harder en defensief, maar die momenten waren gelukkig schaars.

Op zich is het niet verkeerd om het af en toe oneens te zijn. Zeker niet met mensen die je mag, het ontwikkelt de relatie alleen maar, geeft diepte aan begrip voor de ander. Als je maar een basis hebt waarop je door kunt. Wie voor zijn beroep interviews doet, soms twee of drie per dag, krijgt vanzelf een scherp gevoel voor wat je aan wie kunt vragen. Of dat je iets losser kunt zijn of voremlijk moet blijven. Dat laatste is bij maar weinig mensen het geval, gelukkig. Zelfs mensen die je tegenwoordig als bn’er zou aanmerken zijnverrassend gezellig en helemaal niet afstandelijk. Maar het kan zijn dat ze dat cultiveren om goed over te komen. Ook daar moet je op bedacht zijn.

Cor had daar geen enkele zweem van in zijn karakter, ik heb hem nadat hij weg was bij het museum nog wel eens ontmoet. Op straat, stilstaand voor een winkelruit. Hij had etalagebenen, vaatproblemen, vertrouwde hij me toe, moest wel veel lopen maar dat kon af en toe even niet van de pijn. Wat er van deze in-goede man is geworden weet ik niet. Maar hij liet zich gewillig fotograferen in de ruimte waar deze serie foto’s uiteindelijk ook terecht zou komen. Hij kijkt een beetje trots ook, geen wonder, want het museum nam hij hoogst serieus. Ik heb hem maar bedankt toen de foto’s eenmaal hingen. In het openbaar, de wereld heeft te weinig in-goede mensen en het worden er steeds minder. Want dit slag mensen delft maar al te snel het onderspit in de maatschappij van vandaag. Die is alleen nog ingericht op individuen met een wat haai-achtige karakterstructuur: altijd in beweging, altijd honger naar meer, snel, lenig en gevaarlijk voor hun omgeving. En Cor was volgens mij eerder een goudvis.