Kolommetje: Pretentie

Door Walter Post Op mrt 23, 2018

We groeten elkaar af en toe nog, wanneer we in tegengestelde richting naar ons werk gaan. Wim van Empel gaat dan per trein naar Den Bosch vermoed ik, want zijn werkplek in het uit 1882 stammende rechtbankgebouw heeft allang die functie niet meer. In maart 2013 was het gedaan, Jan Bouwhuis en ik woonden de laatste zitting bij, want we weten wat een historisch moment is. Tiel had na die dag geen eigen rechter meer, voor mij voelde dat als een ernstige inperking van wat de stad te bieden had. Natuurlijk, je komt bij de kantonrechter voor kleine meningsverschillen, niets wereldschokkends. En in de jaren negentig hield ook de politierechter er zittingen over hard rijden, dronken rijden en blikschade.

Maar toch. Langzaam zie je dat de stad in de vergetelheid zinkt. Met heel kleinsteedse pogingen om toch iets te lijken, heel soms prijzenswaardige aanzetten er toch iets van te maken. Maar ja, het is niet veel om mee te beginnen. Er wordt gewerkt, gewoond, gestorven en begraven. De jeugd trekt weg, er is voor hen niets te doen en niets op te bouwen. Voor mij gaf de wetenschap dat er nog een blibliotheek met boeken was, een theater, een warenhuis, belastingkantoor en arbeidsbureau, samen met het veilig gevoel van een rechter in de buurt de stad iets compleets. Dat voel ik nu niet meer. Wat er is, is veelal pretentie. Een centrum voor de kunsten dat eigenlijk een muziek- dans- en tekenschool is. Met zzp-ers als docenten, want de gemeenschap wil er eigenlijk niet voor betalen. Een gemeenteraad die doet of ze de wereld regeren kan maar vergeet dat ambtenaren eigenlijk 90 procent van alles bepalen. Plus de rest, als ze de kans zien. Een burgemeester die van een fruitfiguurtje een doctrine heeft gemaakt en een hoed draagt om te laten zien dat hij edelachtbaar is. Herbenoemd als voorzitter van het regiobestuur dat al net zo makkelijk zwelgt in nota’s en grootse plannen. Heel de streek moet aan een een digitale superpijplijn, tot in de uithoeken van de polder. Een logistiek hotspotproject dat alleen maar geld heeft gekost, terwijl even verderop aan de snelweg échte bedrijven zich vestigen.

Wim van Empel kun je van die dingen nooit betichten. Zelden zo’n aimabel, belangstellend en weldenkend man gezien en gesproken. Ik ken hem niet goed, maar dat hij een evenwichtig persoon is, straalt er vanaf. Zo iemand heeft de stad eigenlijk nodig, want het verkiezingscircus deze week voorspelt gezien de uitslag niet veel goeds. Hoezo, het volk heeft toch gesproken? Zeker, we krijgen wat we zelf kiezen. Maar de pretentie waarmee elke nieuwe lichting raadsleden denkt het verschil te gaan maken, beangstigt me zo langzamerhand.