Ziekenhuis Rivierenland: veertig jaar zorg met passie en toewijding voor bewoners Rivierenland: deel 1

Door Bert Leenders Op mrt 3, 2023

In 1982 fuseerden de twee Tielse ziekenhuizen, St. Andreas en Bethesda, met het Culemborgse Barbara Ziekenhuis tot een regionaal Ziekenhuis Rivierenland in Tiel. Achter het bestaande ziekenhuis Bethesda verrees het nieuwe ziekenhuis.

Marc Hendriks is voorzitter van de Raad van Bestuur van Ziekenhuis Rivierenland. Met hem praten we in een serie van drie artikelen over het ziekenhuis, hoe de afgelopen 40 jaar zijn verlopen, wat het bijzondere jubileumjaar 2022 bracht en hoe de zorg van de toekomst eruit komt te zien. In deze eerste editie kijken we terug naar 40 jaar Ziekenhuis Rivierenland.

Deel 1 Terugblik over veertig jaar

Regie bij de patiënt
Gevraagd naar één van de belangrijkste ontwikkelingen van de afgelopen veertig jaar noemt Hendriks de veranderde relatie tussen arts, zorgverlener en patiënt. “Die relatie is veel gelijkwaardiger en persoonsgerichter geworden. Dat betekent dat de arts goed luistert naar wat de patiënt verwacht en wat een patiënt zélf wilt. Het betekent ook samen beslissen over al dan niet behandelen en de keuze van de behandeling. De arts informeert de patiënt over zijn situatie en noemt de mogelijke behandelingen met de voor- en nadelen. Uiteindelijk beslist de patiënt samen met de behandelaar vanuit zijn behoeften en mogelijkheden welke keuze er gemaakt wordt.”

Van opname naar dagbehandeling en van fysiek naar digitaal
De zorg is de laatste decennia enorm ontwikkeld en geïnnoveerd. Voor veel behandelingen betekent dat er geen langdurig verblijf in het ziekenhuis meer nodig is. Het aantal ziekenhuisbedden en meerdaagse opnamen is in de afgelopen veertig jaar dan ook sterk afgenomen. Terwijl het aantal dagbehandelingen en poliklinische bezoeken fors groeide. De afgelopen jaren – en zeker ook sinds de COVID-pandemie – zijn er veel meer digitale manieren om contact te hebben. Hierdoor hoeft de patiënt niet altijd meer naar het ziekenhuis te komen. Een telefonisch gesprek of beeldbellen met de zorgprofessional is ook voldoende. Ook wordt er meer op afstand gemonitord, zoals de bloeddruk en bepaalde waarden in het bloed. Deze mogelijkheden zullen zeker nog toenemen. Elke patiënt kan vanuit huis digitaal in zijn eigen zorgdossier kijken. Uitslagen en folders worden gemakkelijk online bekeken en een vragenlijst vult de patiënt online in. Allemaal in de eigen vertrouwde omgeving van de patiënt.

Samenwerking noodzakelijk
Hendriks vervolgt: “Thuis als het kan en zo snel mogelijk naar huis na een opname of ingreep kunnen vaak niet zomaar. Daar is vaak extra hulp voor nodig, bijvoorbeeld van de thuiszorg, fysiotherapie of revalidatiecentrum. Wij zien het als een belangrijke opdracht om te zorgen voor een goede samenwerking met alle zorgorganisaties in regio Rivierenland. Die samenwerking heeft de afgelopen tien jaar echt een grote ontwikkeling gekend. In Rivierenland doen we dat in Rivierenland Samen Beter, daar zijn alle zorgorganisaties, gemeenten en ook zorgverzekeraars bij betrokken. Ook met andere ziekenhuizen werken we samen, zoals met het topklinische ziekenhuis St. Antonius in Utrecht.

We zoeken ook samenwerking op andere gebieden. Zo weten we dat de laaggeletterdheid in regio Rivierenland hoger is dan in de rest van Nederland. Het is belangrijk dat de patiënt de informatie goed tot zich kan nemen. Samen met de bibliotheek ontwikkelden we een cursus digitale vaardigheid en ontwikkelen we initiatieven waarbij we de patiënten helpen met vragen over de digitale middelen van ons ziekenhuis. Ook hebben we een Digi-Taal Servicepunt in de hoofdhal, waar getrainde vrijwilligers patiënten informatie geven en helpen bij het gebruik van hun digitale zorgdossier, zoals het invullen van vragenlijsten.”

Persoonlijk en vertrouwd
“Als je vraag wat hetzelfde is gebleven, kom je al snel op de waarde ’Persoonlijk’. Dat geldt zowel voor medewerkers als voor patiënten en bezoekers. Medewerkers vinden het ziekenhuis een fijne werkplek; groot genoeg om je breed te kunnen ontwikkelen, waar je kansen krijgt en opleidingen kunt volgen, maar klein genoeg om elkaar echt te kennen. Ook patiënten geven aan dat ze dit persoonlijke contact fijn vinden aan het ziekenhuis. De menselijke benadering, de vriendelijkheid en persoonlijke aandacht die ze krijgen… Het voelt heel vertrouwd. Naast onze medewerkers spelen daarin ook onze vrijwilligers een grote rol. Die zorgen voor dat extra beetje: ze brengen je met een golfkar van de parkeerplaats naar de ingang, ze komen langs met koffie en thee, ze rijden je van de afdeling naar een onderzoek. Vrijwilligers geven echt dat extra stukje aandacht en ontzorgen daarmee ook nog eens de medewerkers. We zijn heel blij met hen.”