Kolommetje: Planken

Elke keer wanneer ik begin aan een van deze stukjes, kom ik langs een soort van schilderij. Het is een lijst met daarin wat hardhouten plankjes. Beter gezegd: het is een stukje van het toneel van de Agnietenhof van vóór de verbouwing in de jaren negentig. Ik wilde dat graag hebben, als een tastbaar stukje toen. Het is het toneel waarop Tielse artiesten stonden, amateur en professional, waarop de Nacht van Tiel zich afspeelde, menigmaal optredens zich afspeelden waaraan ik meehielp, maar ook grootheden hun kunst tentoon spreidden. Grootheden die we niet meer onder ons hebben, Toon Hermans bijvoorbeeld, of Mary Dresselhuys. En laten we alle keren dat John van Buren erop stond ook nog maar even aanhalen, de man die in zijn eentje bijna zorgde dat Tiel weer van muziektheater ging houden. Het moet gezegd.

De plankjes heben dus een geschiedenis, en een groot deel van die geschiedenis was Thijs Gennissen erbij, sinds jaar en dag verantwoordelijk voor alle technische zaken in het theater, en indertijd ook namens Agnietenhof de projectleider van de verbouwing. We hielden nauw contact, telkens wanneer er een mijlpaal in de verbouwing was te melden, leidde hij me ernaar rond. En ik maakte weer een verhaaltje. Sindsdien ken ik de catacomben en de installaties blindelings. Dat moet ook wel, van veel theater speelt zich af in het duister, we zien alleen maar wat de technici, belichters en geluidsmensen, bedieners van de trekkenwand met de decors, ons wíllen laten zien.

Zonder hen geen theater, geen sprookje recht voor je stoel. Het leek me indertijd aardig Thijs eens zelf te laten voelen wat het betekent om in de lucht te hanegn en bekeken te worden, een beetje gezocht, maar het leverde wel een aardig plaatje op. De twee mannen op de achtergrond werken overigens nog steeds in de schouwburg. Je zit er gebakken.

Ikzelf kom er niet zo veel meer, af en toe voor een film, een receptie, een afscheid van iemand. Het programma doet me niet bijster veel, terwijl ik begrijp dat het theater financieel goed draait. Dat zal het zijn: natuurlijk moet de schouwburgdirecteur de boekhouding rond krijgen, dus komen er voor zo veel mogelijk mensen aantrekkelijke voorstellingen op de planken. De nieuwe planken dan. Sinds die verbouwing waarbij onder meer een kleine zaal werd toegevoegd, is er nóg een verbouwing geweest, en de grote zaal schijnt zelfs weer aan een opknap toe. En Thijs? Die werkt er nog steeds, ouder, wat grijzer, maar nog steeds toegewijd aan dat sprookje op die planken.