Kolommetje: Kijken

Toen alles nog een ambacht was, een kleine kunst, keken we er niet naar om. Nu is het weg. Ik merkte dat ik lang naar deze foto’s zat te kijken. In de apotheek aan de Vleesstraat mocht ik toezien hoe medicijnen werden bereid. Ik keek toen dus al wel.

Niet dat me dat recht van spreken geeft hoor. Maar ook nu nog glijd ik langs de uitgewiste details. De assistente werkte met een masker, want wanneer je ingrediënten mengt en stampt, stuift er ongemerkt iets omhoog en kun je dat inademen. Niet aan te bevelen. Waar zie je dit nog? In de huidige stadsapotheken wordt met grote zorgvuldigheid en begeleidende instructie eigenlijk alleen gereed medicijn verstrekt. De efficiëntie heeft er toegeslagen, net als overal in onze leefomgeving. Nergens zie je nog zo’n uitstalling aan grondstoffen voor peoders, zalfjes, drankje of tabletten. Alles is weg, gemarket, gestyled, saai gemaakt.

Mijn apotheek is al wel drie keer van naam veranderd, ik kijk dáár in elke geval niet meer naar. Ik vind het belangrijk dat ik vriendelijk wordt geholpen door een min of meer bekend gezicht. Op dat gebied heb ik geen klagen, en de spullen die ik meekrijg, werken voor mij prima.

Misschien ben ik te nostalgisch, maartijd besteden aan iets bereiden is een belangrijke handeling, die we volgens mij in huis kwijt dreigen te raken. Lang in de keuken staan voor een avondmaaltijd is niet gewoon meer, het moet snel, de etenswaar is al voorbewerkt of kleingesneden. We zijn voortdurend bezig met tijd winnen, maar waarom? Méér tijd krijg je er niet door, die is toch afgemeten voor jou. Dus komen er standaard antwoorden als: dan kun je meer genieten, leuke dingen doen. Wat dan? Schermpje kijken en geen gesprek voeren? Ik vind het allemaal maar vraaglijk. Toewijding en kleine kunsten vragen tijd, dat geldt voor alles. En ik zie dat we die vaardigheden verliezen, dat de mens vertrouwt op zijn schermpje, op anderen die daar dingen hebben geplaatst. Erop vertrouwend dat dat wel in orde zal zijn, waar, en altijd bereikbaar. Maar ik weet: dat houdt ook een keer op. En zomaar geloven wat er staat, wat wordt gemeld of lijkt op informatie, is mogelijk manipulatie. We lopen er met open ogen in.