Kolommetje: Corsodrukkerij

Het was weer even thuiskomen toen ik deze foto maakte: opgegroeid in de drukkerijwereld –mijn vader vervaardigde en herstelde grafische machinerie, van krantenpers tot die voor het Bonakuipje- herkende ik de geur van drukinkt en metaal, de achtergrondzweem van afgesneden papier en de eeuwige zoem van transformators en aandrijvingen. Het kwaliteitsmerk Heidelberger op de zijkant van de offsetpers kende ik heel goed. Het bedrijf? De drukkerij St. Maarten op de hoek van de Koornmarkt en Damstraat. Een van de ambachtelijke bedrijven die het in de jungle van de grafische industrie niet heeft gered. Al sinds de jaren twintig van de vorige eeuw werden op deze plek katholiek georiënteerde kranten gedrukt, die tegenwicht moesten geven aan het opkomende socialisme, dat de goedkeuring van de kerk nog niet had.

De eerste directeur van die drukkerij, opgericht door enkele vooraanstaande katholieken, was Bernard Bruggeman (1896-1978). Hij kwam er in 1923 en had het drukkersvak geleerd bij zijn vader in Oldenzaal. De katholieke publicaties werden voorheen aan de Gasthuisstraat gedrukt bij A. Izaks. Diens persen werden door de groep overgenomen. Het katholiek zondagsblad werd achtereenvolgens Ons Weekblad en De Waalbode, er was zelfs een versie voor Maas en Waal. Bruggeman schreef er een eigen column in.

Het bedrijf werd in 1935 zijn eigendom en werd verplaatst naar de Koornmarkt, het liep uiteindelijk tot de Vleesstraat door. In de oorlog werd in die hoek alle bebouwing vernield, het pand aan de Vleesstraat is dan ook van net na die tijd en heeft de typische wederopbouwstijl. Er was in de jaren negentig een uitzendbureau in gevestigd, maar was jarenlang onderkomen voor een apotheek.

Bernard Bruggeman was maatschappelijk zeer betrokken: hij was bestuurslid van de katholieke armenzorg, van de katholieke middenstandsvereniging en speelde bovendien op het orgel van de Dominicuskerk. Hij zat achter beurzen in de veilinghallen, was actief in het woonwagenwerk en hielp mee de eerste Tielse moskee te realiseren.

Maar het bekendst is Bruggeman toch omdat hij een van de stichters was van het Fruitcorso, dat in september zijn 59e editie kent. Samen met andere middenstanders kwam hij op het idee voor een fruitoptocht nadat hem ter ore was gekomen dat in Goes ook zoiets bestond. Met de Betuwe als fruittuin van Nederland moest dat ook hier mogelijk zijn, Bruggeman was bovendien bestuurslid van de streek-VVV (u weet wel, van dat mooie informatiehuisje op de Veemarkt): de connectie dat dit goed zou zijn voor stad en streek was snel gelegd. Trots mocht hij, jaren later namens de stichting Vierstromenland, leden van het koninklijk huis ontvangen op het corsoparcours. Zijn kleinzoon zette het bedrijf voort, tot het werd samengevoegd met De Meerpaal, ook zo’n oude naam die je niet meer hoort.