Inwerpopeningen en raadswerk

Door Walter Post op zondag 25 oktober 2015, geplaatst in Opinie.

TIEL Waarom inwoners van een stad of dorp lid worden van een gemeenteraad, is nauwelijks te achterhalen. Het moet iets te maken hebben met een manier waarop je naar de maatschappij om je heen kijkt. Weinigen houden het lang vol: de gemeenteraad heeft het formeel voor het zeggen in een gemeente, regels en ambtenaren zijn altijd machtiger. Heel soms zie je iets van de oorspronkelijk bekommernis doorschemeren. Zoals laatst, toen socialist Nathan Gradisen het in de raad opnam voor langdurig zieken met een kleine beurs en een stoma.

Dus soms zie je bij raadsleden wel iets terug van oorspronkelijke motieven. Het was maar een flintertje papier, de beantwoording van de vraag van Gradisen, telg uit een Tielse bestuursdynastie die het socalistisch ideaal al decennialang levend houdt.  Om te beginnen is het veelzeggend dat een vraag uit juli pas in oktober wordt geantwoord. Dat tekent het tempo waarin je in het stadsbestuur dingen te weten komt. Helemaal niets bijzonders overigens, elke vraag gaat van de raadsvergadering langs een doolhof van postvakjes, tot een ambtenaar de tijd vindt er voor zijn wethouder een antwoord op te formuleren.

Wat was de vraag ook weer? Nathan Gradisen vroeg zich af of stoma-patiënten in aanmerking kunnen komen voor een compensatie: ze hebben verhoudingsgewijs veel afval dat moet worden afgevoerd. Dus extra kosten op een moment dat ze het misschien niet breed hebben. Mooi gebaar, heel sociaal en uit het hart zou je zeggen. Maar de beantwoording maakt de intentie tot weer een vrome wens voor de grote hoop.

Er was ooit een compensatie voor medische patiënten, maar die is sinds 2014 buiten werking. Dat heeft de Tielse gemeenteraad, en de andere negen gemeenten in de Regio Rivierenland met haar, besloten. Het was belangrijker te kunnen wijzen op de voortdurende tariefsdaling van de afvalverwijdering, een gevolg van de niet aflatende verbeteringen die het afvalbedrijf Avri doorvoert. En wees gerust: aan die daaling is nu ook een eind gekomen, Avri zet dit jaar zelfs wat reserves in om de tarieven te kunnen bevriezen.

Er is wel een regionaal minimabeleid, waarbij de eerste 13 ledigingen van de grijze container worden vergoed, of de eerste 35 keer dat die persoon iets in de ondergrondse container stort. Ben je patiënt en leef je op minimumniveau, dan is er dus iets geregeld. Dat had Gradisen allemaal kunnen weten, hij was er tenslotte zelf bij. Maar in de dagelijkse praktijk van het besturen van een gemeente weten alleen wethouders, geholpen door hun ambtenaren, wat er echt speelt en wat ook weer besloten is. Toch was het van dit socialistisch raadslid een mooi gebaar, laten zien dat je de ander helpen wilt.

Afvalverwijderaar Avri doet het overigens praktischer: verwerken van incontinentieluiers en stoma’s gebeurt niet meer. Er is geen echte landelijke inzamelaar meer voor, waar ze aan kan leveren. Maar zodra er een mogelijkheid is, belooft de directie, wordt er op ingesprongen. Want ze zien de toenemende behoefte van een vergrijzende bevolking. Daar speelt Avri, een wereldclub, op in door te spelen op ouderen. De ondergrondse containers krijgen in 2016 ook een kléinere inwerpopening. Ouderen hebben nu eenmaal niet de berg afval die een gezin met kinderen voortbrengt. Die kleinere opening gebruiken gaat ongeveer de helft minder kosten dat de schuif die er nu nog op die containers opengaat. Er zal dankbaar gebruik van worden gemaakt, vast en zeker.