Dodenherdenking Tiel – Druk en indrukwekkend

Door Emile Smit Op mei 5, 2022

De dodenherdenking op 4 mei in Tiel werd dit jaar druk bezocht. Dat had ongetwijfeld twee oorzaken. Ten eerste was het voor het eerst sinds 2019, dat iedereen weer welkom was. Maar uiteraard heeft de oorlog in Oekraïne ook bijgedragen aan het besef, dat vrijheid en vrede niet vanzelfsprekend zijn.

Fotoalbum onder de tekst

Zoals gebruikelijk begon de bijeenkomst in de Sint-Maartenskerk. Daar zong het Tiels Madrigaalkoor en er waren enkele sprekers. Gastspreker was dit jaar Bastiaan van Es, veteraan van de Koninklijke Landmacht. In sobere bewoordingen vertelde hij het verhaal van zijn collega Willo Martens die zijn leven gaf tijdens een VN-missie in voormalig Joegoslavië in 1993. Daarna droegen Roanne Lips en Sanne van der Loo, leerlingen van de Prins Willem-Alexanderschool twee teksten voor. Nesrine Driouchi, leerling van het Lingecolllege Lyceum, moest wegens ziekte verstek laten gaan, maar haar bijzondere gedicht werd toch voorgelezen.

Na de viering trok een heel lange stoet langs drie monumenten. Het gemeentebestuur dat voorop ging, legde telkens een bloemstuk. Het eerste was het kort geleden geplaatste monument voor de vijf op 24 december 1944 gefusilleerde Tielse mannen. Vervolgens ging men naar de coupure, waar de herinnering wordt levend gehouden aan de veertien Wamelse mannen en jongens die daar op 20 september 1944 werden doodgeschoten. Het volgende bloemstuk werd geplaatst bij het tranendal in de Sint-Agnietenstraat, dat bij de voormalige synagoge de 29 joodse slachtoffers uit de oorlog eert.

Na een klein half uur was de stoet terug bij de Sint-Maartenskerk. Daar staat het Tielse oorlogsmonument ‘De Krijger’, dat ooit werd geplaatst op het puin van verwoest Tiel aan de Oude Haven, maar later naar de huidige plaats ging. Naast dat monument liggen twee herinneringen aan de oorlog in het huidige Indonesië. Er is een herinnering aan vier Tielse mannen die sneuvelden in de strijd tegen de Indonesische nationalisten. Sinds 2019 is er ook een steen met plaquette voor de Molukse KNIL-militairen.

Na aankomst van de stoet zong het Tiels Mannenkoor enkele liederen, waarvan één in het Oekraïens. Na plaatsing door het gemeentebestuur van een krans bij De Krijger en een bloemstuk bij de Indische monumenten volgden veel vertegenwoordigers van Tielse organisaties. De herdenkingsplaats veranderde snel in een bloemenzee. Daarna volgde de last post, twee minuten stilte en het Wilhelmus.

De bijeenkomst werd afgesloten met een toespraak van burgemeester J. Beenakker. Uiteraard verwees ook hij naar de gebeurtenissen in Oekraïne en hij vermeldde hoezeer de ervaringen en zorgen van in Tiel gehuisveste Oekraïense vluchtelingen indruk op hem hadden gemaakt. De beelden uit Oekraïne en de foto’s op de juist geopende tentoonstelling ‘Alles Kwijt’ over verwoesting en wederopbouw van Tiel laten zien, hoe groot de overeenkomst na die 77 jaar blijkt te zijn. Maar uit de beelden van de wederopbouw is te zien, dat er weer herstel komt, als men blijft hopen, aldus de burgemeester. Waarna hij eindigde met de woorden: “Ik ben van na de oorlog en ik hoop, dat dat zo blijft!”