Een lintje in Tiel in 2020: Riet van Groenestijn

Als er iemand is die wel een boek (of een hele serie) kan schrijven vol met anekdotes over het fruitcorso dan is zij het wel. Maar wat wil je dan ook, ze is al 60 (!!!) jaar vrijwilligster bij dit jaarlijkse fruitfestijn. Ze stond als het ware aan de wieg van het populaire Tielse Evenement. Ze kreeg een lintje voor haar inzet. Ditmaal in de serie …… maakt u kennis met Riet van Groenestijn-van het Hoofd.

Ze is op haar 16de al begonnen als enthousiast vrijwilliger. Toen nog bij de corsoclub van Varik/Neerijnen, ze woonde in Varik met haar ouders. In 1967 trouwde ze en verhuisde ze naar Tiel, de eerste jaren bleef ze de wagen van Varik trouw. “Dat kon ook niet anders want het corso was wel in Tiel, maar er deed geen Tielse wagen mee”, legt Riet uit. “maar ik heb er mijn best aan gedaan dat er een Tielse wagen kwam, één jaar heb ik zelfs twee wagens beplakt, in de middag in Varik en in de avond de corsowagen in Tiel. Ze werkte toentertijd bij de Rotterdamse Bank aan de Stationsstraat in Tiel. Een einde verderop zat het VVV-kantoor.

Oprichtingsvergadering
Riet kwam in contact met Wijntje Gooijer en de heer Smit van de VVV, mijnheer de Wit van ‘groei en bloei’ voegde zich bij hen en het viertal besloot naar mijnheer Bruggeman van de Stichting 4-stromenland te gaan. “Dat was in 1969, Wijntje en mijnheer Smit deden het woord, wij willen een corsowagen bouwen in Tiel zeiden ze.” Dat resulteerde in een oprichtingsvergadering in pand ‘De Hovenier’ aan de Hoveniersweg in Tiel.

“Een jaar later, in 1970, heeft Tiel toen voor het eerst meegedaan met een corsowagen. We bouwden toen in de hal van Septer aan de Stationsweg.

Het was wel even wennen voor haar met allemaal nieuwelingen in Tiel. “Met Varik hadden we toen al een keer of vier lof van de jury gehad en ineens stond ik tussen allemaal mensen in die nog geen boon konden plakken!” Maar de eerste wagen kwam er wel. “Die heette ‘de vier jaargetijden’.

Jeugdwagen

Ze heeft alles gedaan voor het corso wat je maar kunt bedenken.

Zelfs wagens ontworpen. En ze heeft in alle schuren gewerkt waar de corsowagen ooit gebouwd werd. “Ik heb in heel Tiel gezeten om de wagen te bouwen, wel op 25 plekken.” Ze is mede-oprichtster van de jeugdwagen. “Toen er kinderen kwamen namen we die gewoon mee, we pasten op elkaars kinderen en leken één grote familie. Zoals dat vroeger ging was je ‘oom en tante’ van iedereen. We zochten tijdverdrijf speciaal voor de kinderen van 7 tot 12 jaar, de oudere kinderen waren natuurlijk nodig bij de grote wagen. Toen kwam het idee van een jeugdwagen, speciaal voor de kinderen. Henk en Mora Gooijer hebben het er uiteindelijk doorheen gedrukt. Mijn kleinzoon heeft ook nog meegeholpen met het kindercorso.”

Sociale functie

Tiel heeft in die 60 jaar slechts twee keer gewonnen. “Met ‘de Hofdames’ en met de ‘Kikkerwagen’ herinnert Riet zich.

“Maar daar deed ik het niet voor hoor, het corso had gewoon ook een hele grote sociale functie. Als we vroeger merkten dat iemand in de put zat dan namen we die mee naar de corsoloods. Er heerste daar altijd zo’n fijne sfeer, het was een zinvolle tijdsbesteding en zorgde voor afleiding. Mijn schoonvader was pas 60 toen hij overleden is en namen mijn schoonmoeder daarna mee naar het corso om besjes te knippen!” Tweede helft vorige eeuw heeft de corsoploeg Tiel het ook op zich genomen om speciaal een wagen te bouwen met geestelijk gehandicapte mensen van woonvorm De Bikkelkamp en Dagverblijf De Batouwe. “Dat was ongeveer in 1980, ze maakten een draaaimolen, dat was zo leuk! Eén van die mensen komt nog ieder jaar terug om druifjes bij ons te plakken.”

Herinneringen
De beginjaren herinnert ze zich als de mooiste corso’s. De route ging door Drumpt heen, door de boomgaarden van Drumpt. En dat in september. “De lucht was zwanger van het fruit, al die geuren.” Ik kom uit een echte corso-familie. Mijn nichtje uit Buren was fruitmeisje, mijn broer en ouders hielpen nog bij de wagen van Varik en ik in Tiel. Mijn moeder zei wel eens dat er in andere gezinnen over voetbal gepraat wordt en bij ons alleen maar over het corso.” Ze zag de huidige voorzitter, Laurens Verspuij, als mannetje van vier al in de corsohal rondlopen. “Hij had zo’n tuinbroekje aan, hij is ook echt met het corso opgegroeid.”

Beloning
Bij haar 50ste Tielse corsowagen kreeg ze een zilveren broche of hanger met het corso-logo. “Heel mooi hoor, maar ik had toen ook al zoiets van: we hadden het beter met alle plakkers met elkaar kunnen vieren, met een appelflap of zo!” Het lintje vindt ze geweldig, maar: “ik heb het zo goed gehad al die jaren, met zoveel lieve en goede mensen om me heen. Ik vraag me gewoon af of je daar wel voor beloond moet worden? Ik had mezelf nooit een lintje gegeven hoor, er zijn zoveel mensen om me heen die het verdienen en het corso heeft me zo veel moois gebracht. Ik heb Koningin Beatrix ontmoet (2000) en Willem Alexander en Maxima en de drie kinderen (2010), dat was al een beloning genoeg, dat beleef je niet als je niet bij het corso bent!”

Smoesjes
Eind april hoorde ze op de radio dat burgemeesters die dag zouden gaan bellen met mensen die een lintje kregen. “Nou, daar hebben wij dan geen last van”, zei Riet nog tegen haar man. Later die ochtend kwam haar dochter onverwacht op bezoek, achteraf met een smoesje. Toen kwam ook nog haar zoon met haar kleindochter. Ik dacht nog: “leuk, de kinderen bij elkaar, zo vaak gebeurt dat niet.” En toen ging de telefoon. “Mijn man nam op, en gaf de telefoon aan mij, ‘mijnheer Beenakker voor jou’ zei hij en ik dacht, ‘wat moet die nou weer van mij.’ Ik had niets in de gaten. Ik heb hem wel vaker gezien in de corsohal, hij komt ieder jaar op bezoek. En toen zei hij ineens: ‘het heeft zijne majesteit behaagd…’, ik was helemaal lam geslagen.” Ze verbaasd zich er nog over dat iedereen het zo goed verborgen heeft weten te houden voor haar. “Mijn man zei later dat hij zijn lachen eerder die ochtend bijna niet in had kunnen houden.” 

Lintje
Zelf vindt ze dat haar man eigenlijk meer het lintje verdient. “Gelukkig stond hij altijd achter me. Hij heeft me gebracht en gehaald en er altijd voor gezorgd dat ik kon gaan, hij ruimde de tafel af en bracht de kinderen naar bed, zodat ik meteen weer terug kon.” Hoewel de ceremonie dit jaar heel bescheiden was vond ze het moment dat haar eigen man de onderscheiding op mocht spelden wel erg mooi. Naast haar man waren ook haar zoon en dochter en Clari Peterse en Els van Os van de corsoclub erbij aanwezig in Zinder. “Maar net als bij die 50ste wagen had ik wel weer zoiets van, jammer dat de hele corsoclub niet erbij is”. 

Corona
2020 is natuurlijk een bijzonder jaar. Voor ons allemaal. In ons hele leven komt voortdurend corona naar voren. Voor Riet betekende het een corso-vrij jaar. “Ik ben gelukkig niet in een gat gevallen. Ik hoopte al iets voor het corso te kunnen doen, voor volgend jaar of zo. Maar alles is nog zo onzeker. Om bezig te blijven ben ik nu maar vast kerstkaarten gaan maken. Volgend jaar ga ik zeker weer aan de slag hoor. Maar wel gewoon in de productie. Ik wil niet meer in het bestuur of zo, geen verantwoordelijkheid meer. Vroeger was ik het hele jaar met het corso bezig, daar word ik nu te oud voor.” Riet wist niet wat haar overkwam toen ze onlangs merkte dat het om een uur of half acht in de avond donker wordt. “Dat wist ik niet, ik was immers elke avond in september in de corsohal, ging er met licht naar binnen en kwam er pas weer uit als het aardedonker was.”

Anekdotes
Ze zegt zelf dat ze wel 10 dagboeken vol kan schrijven met anekdotes over het corso. Het zijn er dus echt te veel om allemaal hier op te noemen. Maar de volgende verhalen willen wij u toch niet onthouden, tenslotte:

Landbouwhogeschool
“Vroeger kwam er op de laatste avond voor het corso altijd een delegatie van de landbouwhogeschool uit Wageningen bij de corsowagen kijken. Toen werd er nog veel meer gebruik gemaakt van agrarische producten en dingen uit de hele streek. Op een gegeven moment was er een gekleurde man bij die delegatie, en hij sprak Engels. Hij was heel belangstellend en vroeg aan één van de plaksters wat ze aan het doen was. Laat zij nou precies ‘negerzaad’ aan het plakken zijn! ‘What is this?’ vroeg hij en zij antwoorde in haar beste Engels dat het ‘black-man-seed’ was! 

Schoonmoeder
“Mijn schoonmoeder was een schat van een mens hoor! Toen we 25 jaar getrouwd waren kwam ze naar ons toe met een bos bloemen. Eerste feliciteerde ze mijn man het ons 25-jarig huwelijk en daarna gaf ze de bloemen aan mij. ‘En jij’, zei ze tegen mij, ‘gefeliciteerd met je 12,5 jarig huwelijk, want de helft van de tijd zat je bij het corso!”

Beatrix

Het jaar dat, toen nog, Koningin Beatrix het fruitcorso bezocht (2000) had Tiel toevallig een corsowagen met als thema de kunstenaar Maurits Cornelis Escher. Van Beatrix is bekend dat zij een echte kunstliefhebster is en zij bleek een grote fan van de wiskundige principes van Esher. “Tijdens de rondleiding bij de wagen stelde ze allerlei vragen aan me en stak ze haar enthousiasme niet onder stoelen of banken. Tijdens het corso zat de koningin op de hoofd-tribune, niet ver bij ons vandaan en toen de wagen van Tiel langs kwam draaide ze zich om naar ons vak en stak ze haar duim naar ons op!”

Fotoserie: