Een lintje in Tiel in 2020: Kees van Koeveringe uit Kerk Avezaath

Kees van Koeveringe is geen Tielenaar. Kees woont samen met zijn echtgenote Tineke in Kerk-Avezaath. Dat is gemeente Buren en daarom kreeg hij zijn onderscheiding van de burgemeester van de gemeente Buren, Jan de Boer. Kees kreeg zijn lintje voor zijn vrijwilligers werk in Tiel voor korfbalclub Tiel 72 en het belangeloos bouwen van decors voor uitvoeringen van amateur toneel- en musicalgezelschappen.

Korfbalverenigung Tiel 72

Vanaf zijn 9^e jaar is Kees een enthousiast korfballer. Waarom korfbal? Kees: ”De helft van de kinderen in onze straat in Utrecht was lid van de korfbal vereniging, Dus werd ik ook min of meer automatisch lid. Daar was je bij je vriendjes en vriendinnetjes. Bovendien bleek het een mooie maar ook gezellige sport omdat korfbal ‘gemengd’ gespeeld wordt.”

Kees had talent en speelde uiteindelijk in Utrecht in de eerste klasse, het op twee na hoogste landelijke niveau. Nadat hij vader geworden was van twee kinderen, werd het bovenhuis dat hij met Tineke bewoonde wel erg krap en ging het stel op zoek naar een ruimere eengezinswoning. In Utrecht waren die schaars en onbetaalbaar. In Tiel was er in die jaren een ruim en betaalbaar aanbod. Dus werd Tiel onze nieuwe woonplaats. Toen het nieuwe huis op orde was, ging Kees een kijkje nemen bij de niet veel eerder opgerichte korfbalvereniging. Wat hij aantrof stemde hem niet vrolijk: één veld dat gedeeld moest worden met een andere vereniging en een voor hem bedroevend laag speelniveau. Ik moest wat speelniveau betreft een flinke stap terug zetten. Toch besloot hij lid te worden. Zijn kennis, ervaring en speeltechniek waren meer dan welkom bij de jonge vereniging die nog in de pioniersfase verkeerde. Weldra was Kees niet alleen speler maar ook onbezoldigd trainer-coach en de technische man van de club. Vijf jaar lang combineerde hij de functies van speler en trainer-coach. Toen concludeerde hij dat het spelen in een van de teams die hij ook trainde en coachte geen gelukkige combinatie was. Daarom beperkte hij zijn trainingsfaciliteiten tot de recreanten en bleef daarnaast competitie spelen. Hij werd ook scheidsrechter naast alle andere klussen die hij voor de club deed. Kees is ook al jaren de clubfotograaf en verzorgd 2 wekelijks de digitale nieuwsbrief van Tiel’72.

Tineke

Tineke: “Zodra er bij Tiel 72 iets moet gebeuren op het gebied van aanleg of onderhoud is Kees van de partij. In het weekeinde was en is hij vaak meer uren op het korfbalpark dan thuis.” Erg vindt ze dat niet. Want ook Tineke heeft een druk sociaal leven. Zo is ze vrijwilligster bij Agnietenhof en helpt mee met de kindermusicals van Idem Dito en sommige producties van het theater. Voor Zinder houdt ze de voorraad kostuums voor kinderen op orde en voert zo nodig verstelwerk uit en maakt nieuwe. Een van haar hobby’s is het zelf meespelen in musicals. Daarin danst ze vooral maar vervult ook andere rollen. Vanaf de tweede uitvoering van Stallure was ze een vaste factor in de spelersgroep. Tineke: “Ontzettend jammer dat Stallure niet meer bestaat. Dankzij John van Buren en Inge de Peinder bereikten we een professioneel niveau. Het succes van de stallureproducties werd mede bepaald door de prachtige professionele decors. En daar komt Kees weer in beeld.

Kees is van veel technische markten thuis

Kees is van vele technische markten thuis. Zijn vader was een verwoed doe-het-zelver en al op jonge leeftijd trad Kees in zijn voetsporen. Een echte opleiding heeft hij nooit gehad maar er zijn weinig technische en bouwkundige klussen die hij niet tot een goed einde kan brengen. Na zijn schooltijd werd hij amanuensis aan de Utrechtse Analistenschool , volgde een avond HBO-opleiding wis- en natuurkunde aan de universiteit van Utrecht (R.U. U.) en trad vervolgens in dienst bij de vakgroep Natuurkunde-Didactiek. Daar verzorgde hij het ioniserende stralenprakticum voor studenten van de universiteit, ziekenhuis personeel maar ook voor Havo- en VWO-studenten.

In zijn werk als amanuensis en later als docent bij de RUU ontwikkelde Kees zelf allerlei instrumenten en hulpmiddelen voor zijn onderwijswerkzaamheden. Een deel daarvan liet hij maken door ervaren instrumentmakers. Van hen leerde hij veel. Daardoor maar ook door eigen ervaring ontwikkelde hij zijn technische kennis en vaardigheden steeds verder.

Stallure

Het was daarom niet vreemd, dat toen Stallure op zoek was naar decorbouwers, Tineke haar Kees tipte.

Dat was in 2001. Met een aantal anderen werkte Kees aanvankelijk alleen voor Stallure. De arbeid werd gratis geleverd en de materialen wist men vaak – dankzij Tielse ondernemers – meestal gratis op de kop te tikken. Kees: “Vooral aannemersbedrijf de Vree en Sliepen was en is nog steeds een grote sponsor. We doen, als we materiaal nodig hebben, zelden een vergeefs beroep op het bedrijf. In de jaren dat we geen eigen werkplaats hadden kregen we zelfs de sleutel van hun werkplaats om ’s avonds noodzakelijk materiaal te pakken en hun houtbewerkingmachines te kunnen gebruiken”.

Eigen werkplaats

Wat weinigen weten is dat we tegenwoordig in Tiel met de decorbouwers van verschillende verenigingen samen een team gevormd hebben. In een centrale werkplaats en opslagruimte in het vroegere koelhuis van de veiling aan de Papesteeg hebben we een centrale werkplaats en een magazijn waar we samen decors bouwen en decoreren voor de Elstars musical vereniging, Idem Dito, Betuwe Toneel, Stichting Zo en projecten van Zinder. Iedere maandag ochtend komen we samen om aan projecten te werken.

Dat loopt gesmeerd en we, vier gepensioneerde mannen en een decoratieschilderes, zijn tot veel in staat. Incidenteel voeren we ook andere opdrachten uit. Zo maakten we twee jaar geleden ook attributen die de figuranten van corsoclub Buren tijdens de rondgang van het corso gebruikten. Door de corona beperkingen hebben we op dit moment minder te doen. We gebruiken die tijd om in de werkplaats een klein vertrek te maken dat we kunnen verwarmen. Dat wordt onze kantine en overlegruimte. Kees hoopt met het huidige team nog vele jaren door te kunnen gaan. Maar de mannen zijn allemaal boven de zeventig. Nieuwe vakmensen zijn in de toekomst van harte welkom.

Lintje

De Koninklijke Onderscheiding was voor Kees een enorme verrassing.

Op 24 april zag hij ’s ochtends buiten voor zijn huis zijn kinderen en kleinkinderen voorzien van een bos bloemen in de hand aankomen. Zijn dochter had haar mobiel in de hand en gaf deze aan Kees. Burgemeester Jan de Boer was aan de lijn én in beeld. In een hartelijk gesprek informeerde deze Kees over de eer die hem te beurt gevallen was. Later in juli kwam de burgemeester de onderscheiding persoonlijk thuisbrengen. In zijn tuin kon de voorgeschreven afstand in acht genomen worden. Bij de uitreiking was naast zijn naaste familie ook de voorzitter van korfbalvereniging Tiel 72, Bert de Rooij aanwezig. Het werd een genoeglijke bijeenkomst waarbij de burgemeester opnieuw ruim de tijd nam voor zijn bezoek.