Een lintje in Tiel in 2020: Piet Oostendorp

In onze serie: Een lintje in Tiel in 2020 richten we ditmaal de schijnwerper op Piet Oostendorp. Piet is al vele jaren geheel belangeloos een praktische probleemoplosser, organisator en oliespuitmannetje bij een drietal organisaties. Terecht werd hij daarvoor dit jaar benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau..

“Het was voor mij een grote verrassing. Vrijwilligerswerk doe je niet alleen omdat het nodig is, maar ook omdat het leuk is om te doen. Het geeft je veel voldoening. Rekenen op een Koninklijke Onderscheiding doe je niet, maar als je er dan toch een krijgt, is dat wel heel bijzonder.” Aan het woord is Piet Oostendorp, die als vrijwilliger veel werk verzette en nog verzet voor het fruitcorso, atletiek- en wandelsportvereniging Astylos en het comité dat de feestelijkheden op 5 mei en met Koningsdag organiseert.

Het corso

Het vrijwilligerswerk voor het corso is hem met de paplepel ingegoten. Zijn vader, Wim Oostendorp een van de broers die de tweede generatie van het vroegere Tielse constructiebedrijf vormden, was bij de oprichting van het corso betrokken en jarenlang een van de voortrekkers van de Stichting . Piet: “Als kind werd ik al gevraagd om mee te helpen bij de bouw van wagens en andere bij mijn leeftijd passende klusjes te doen. De vroegere hal van veiling Tiel en Omstreken was lang het middelpunt van het corso. Ik woon al meer dan dertig jaar tegen het veilingterrein aan dus was het makkelijk om mij even in te schakelen bij technische vraagstukken of problemen. Samen met mijn vrouw Corrie heb ik ook veel gedaan voor het kindercorso en op de corsodagen zelf  werd er vaak een beroep op ons i gedaan om bijvoorbeeld programmaboekjes te verkopen.”

Anekdotes

Gevraagd naar anekdotes komen al snel Maaike en Kriekske aan bod. Corrie: “Het is gebeurd dat niemand op de avond voor het corso de kleren van De ereburgers van Tiel, Maaike en Kriekske kon vinden. Samen met een vriendin heb ik toen in alle haast geschikte stof op de kop getikt en vervolgens hebben Tanja v.d.Heide en Yvonne te Bogt tot ’s avonds laat gewerkt om nieuwe kleren voor de twee reusachtige poppen te maken. Gelukkig was alles op tijd klaar.”

Piet heeft meer herinneringen aan Maaike en Kriekske”: “Het gebeurde dat tijdens de eerste rondrit van het corso de goede oude baas die in de pop liep, bevangen door de hitte en vermoeidheid, onwel werd en viel. Ik was toen zijn begeleider. Zonder dat ik kon tegenstribbelen gaf mijn vader mij opdracht om ogenblikkelijk in de pop te kruipen en de eerste corsoronde af te maken. De aanwezige klompen waren mij veel te groot, bovendien had ik nog nooit een klomp aangehad, dus liep ik op mijn eigen schoenen. Oh wat viel dat tegen. Het was bloedheet en de koppen van de twee grote poppen waren toen nog van hout en dus loeizwaar. Na afloop liep het zweet me over de schoenen.

Een avontuur met een heel ander soort water beleefde ik in het Duitse Neuss in 1982. Gemeente vertegenwoordigers waren daar voor deelname aan de Hanzedagen. De gemeente wilde goed voor de dag komen, en vroeg het corsobestuur iets in corsosfeer te regelen. De keuze viel daarbij op de kleurige met fruit versierde oogstfeewagen. Die kreeg in de kilometerslange stoet veel bekijks en oogstte veel waardering. Ik liep als begeleider met de wagen mee. Halverwege moest de oogstfee plassen. ‘Dat kan onmogelijk’, was mijn eerste reactie, ‘laat het zo nodig maar gewoon lopen’. Dat was het laatste wat de charmante oogstfee wilde, dus werd de nood steeds hoger. Toen ook een hofdame hevige aandrang kreeg en het lachen en zwaaien steeds stroever ging, besloot ik in te grijpen. Ik snelde de wagen vooruit en regelde bij een café, waar de stoet langs kwam, dat de dames daar naar het toilet mochten. Drie minuten stond de hele stoet stil en konden de dames weer, bevrijdt van hun kwelling, enthousiast reclame maken voor het fruitcorso in Tiel.

Vijf mei en Koningsdag

Enkele jaren was ik penningmeester van het Vijf Mei Comité. Na een bestuurswissel ben ik daarmee gestopt. Sindsdien help ik nog ieder jaar met het organiseren en begeleiden van de weinige festiviteiten op Koningsdag. Het is jammer dat er in Tiel zo weinig belangstelling is om op Koningsdag en bevrijdingsdag leuke dingen te organiseren. Ook de gemeente vindt het niet erg belangrijk. De subsidie van de gemeente is flink ingekrompen en met weinige beschikbare geld kun je als organisatoren weinig doen.

Astylos

Tot mijn verbazing vertelt Piet dat hij vrijwel iedere dag in een plas in de uiterwaarden bij IJzendoorn gaat zwemmen. Daarvoor deed hij dat vanaf zijn 55^e jaar in de Beldert in Zoelen. Al meer dan dertig jaar is hij lid van Astylos. Daar heeft hij enkele hele en samen met zijn Corrie halve marathons gelopen. Nog steeds loopt hij twee maal per week zijn rondjes. Toen al weer een jaar of tien geleden Astylos een bladblazer aanschafte om de loopbanen bladvrij te maken, nam hij het bijeen blazen en opruimen van het blad daar op zich. Van het een kwam het ander en nu is hij al weer een aantal jaren dè technische en klusjesman van Astylos. Recent heeft hij bijvoorbeeld nog de deuren van het clubgebouw geschilderd.

Al meer dan tien jaar organiseert hij ook het ophalen van het bevrijdingsvuur voor het vijf mei comité met hardlopers van Astylos. Ook daar kan hij mooie verhalen over vertellen, maar wanneer we die hier vermelden zou deze bijdrage wel erg lang worden.

Vroeger en nu

Piet is geen vergadermens. Hij haalt liever zijn handen uit zijn zakken en gaat aan de slag. Hij signaleert dat verenigingen door de stijgende ledenaantallen en nog meer door de talrijke overheidsvoorschriften een stuk bureaucratischer geworden zijn. Dat maakt het soms onnodig moeilijk. “En het moet natuurlijk wel leuk blijven, want zonder vrijwilligers komt er in Tiel veel stil te staan”. Ondanks dat hoopt Piet nog vele jaren zijn steentje te kunnen bijdragen aan de organisaties waar hij al zolang een belangrijke helpende hand is.

Fotoserie: