Ode aan de zorg bij Ziekenhuis Rivierenland Tiel

Eerst leek het nog het meest op een crime-scene, of een televisie-serie. Een gewone vrijdagmorgen. Een bijna leeg parkeerterrein bij het ziekenhuis. Een rood met wit afzetlint, een paar politieauto’s. Wat was daar gaande?

De entree van het ziekenhuis heeft recent een metamorfose ondergaan. Sinds het uitbreken van de corona-epidemie is bij de hoofdingang een noodhospitaal geplaatst. Een wit noodgebouw. Op vrijdag 10 april was ook het parkeerterrein opeens afgezet met rood/wit afzetlint. Samen met een paar gele personenauto’s van de ambulancedienst en de reeds aanwezige poltieauto’s geeft het een surrealistisch beeld. Langzaam komen er meer toeschouwers naar het parkeerterrein. Waaronder een redelijk aantal verslaggevers uit de regio. Het is duidelijk dat er wat bijzonders gaat gebeuren.

Stabiel
Burgemeester Beenakker is er ook. “Ik maak hele lange dagen met de veiligheidsregio”, vertelt hij, “samen met andere burgemeesters. Het is erg intensief.” Gelukkig zijn er nog geen corona-gevallen in zijn omgeving of op het gemeentehuis. Hij maakt persoonlijk én op gepaste afstand een praatje met Marc Hendriks (Voorzitter) en Wendy Bosboom, beiden van de raad van bestuur van het ziekenhuis. “Ik heb hen dagelijks wel aan de telefoon gehad, dit is de eerste keer in weken dat ik hier kan zijn en hen persoonlijk kan spreken”, aldus de burgemeester.
Martin Hendriks vertelt dat het ondertussen iets rustiger is in het ziekenhuis na de enorme drukte veroorzaakt door de corona-uitbreek. “Het aantal opnamen is stabiel, zo’n 10 per dag. We verwachten dat dat zo blijft, laten we het hopen”, zegt Hendriks. “De capaciteit in onze IC-kliniek is voldoende. Er zijn eigenlijk steeds acht patiënten aan de beademing, terwijl we plaats voor negen patiënten hebben.” De strenge maatregelen vanuit de regering werken volgens hem. “We moeten dit vooral volhouden en niet laten verslappen.”

Personeel
De Burgemeester vraagt belangstellend naar het verzorgend personeel op de IC. Volgens Hendriks kunnen zij het wel aan. “Het loopt goed”, zegt hij. “Maar ik vrees wel dat de acute zorg toe zal gaan nemen bij andere patiënten. Mensen komen minder snel, blijven langer thuis bij klachten. Gelukkig houdt ons personeel het nu aardig vol, wat alleen wel een feit is, is dat onze mensen er dag en nacht mee bezig zijn en ermee geconfronteerd worden. Corona is niet iets alleen van het ziekenhuis. Ze kunnen het thuis niet afsluiten.” De burgemeester beaamt dit onmiddellijk. Hij ervaart het zelf ook zo. “Corona is ook thuis een onderwerp, je zet de TV aan en het is meteen Corona-nieuws en thuis praten we er natuurlijk ook over. “

Sirenes

Ondertussen is de teamleider van de Tielse Brandweer Jorik Schoots aangekomen op de parkeerplaats. Hij verklapt dat er een groot spandoek gaat komen met een ondersteunende boodschap. “Het is een idee van de brandweer zelf, de politie en toezicht en handhaving zijn aangehaakt.” En dan is het zover. Vanaf de kant van de Beethovenstraat klinken er sirenes, veel sirenes. En daar komen ze. Het totale wagenpark van de Tielse brandweer, waaronder een hoogwerker, negen politiewagens en een wagen van toezicht en handhaving. “Wauw”, klinkt het door het publiek, vooral uit de keeltjes van jeugdige mannelijke toeschouwers. Het plein voor de afdeling eerste hulp, daar waar de ambulances gewoonlijk ontvangen worden kleurt intussen steeds meer wit en blauw, de kleuren van alle afdelingen van het verzorgend en verplegend personeel van het ziekenhuis. Ook voor de ramen verzamelen zich medewerkers. Zij bevinden zich op afdelingen en dragen daarom mutsen en mondkapjes. “Kijk”, roept een jongetje die naar het raam wijst. “Allemaal marsmannetjes, één daarvan is mijn mama.”

Applaus
De dienstwagens, de brandweerlieden én agenten, allen in uniform, verzamelen zich op het parkeerterrein. En dan zijn alle blikken gericht op de hoogwerker. Het plateau is nog laag bij de grond, langzaam gaat de draagarm omhoog en er ontrolt zich een lang vaandel-vormig spandoek met daarop een hart dan de woorden ‘voor zorg’ gevolgd door het logo van de brandweer en van de politie. Ondertussen klinkt er een luid applaus. De toeschouwers doen natuurlijk mee. ‘HART VOOR ZORG’ is de boodschap van de hulpverleners. Niet alleen van de Tielse hulpverleners overigens, ziekenhuis Rivierenland heeft natuurlijk een échte regio-functie. Er zijn ook vertegenwoordigers van de politiekorpsen van Geldermalsen, Culemborg en Zaltbommel.
Opeens is er een moment van interactie. Ook het ziekenhuispersoneel blijkt iets bijzonders georganiseerd te hebben! Zij ontrollen een eigen spandoek met daarop de woorden: ‘Jullie steun helpt! #DASLIEF’ in de kleuren én met het logo van het ziekenhuis! Hoe bijzonder is dat! Het ziekenhuis refereert daarmee aan de landelijke campagne van SIRE om alle corona-initiatieven te steunen en Nederlanders te inspireren ook te helpen om zo de saamhorigheid te vergroten.

Organisatie

Maar het idee voor deze geweldige actie kwam dus bij de Tielse brandweer vandaan. Tielenaar Volkert Greveling zat in de organisatie. Velen kennen hem als schrijver. Hij heeft al vier romans op zijn naam staan en is op dit moment aan zijn vijfde boek bezig. Naast zijn full-time baan heeft hij ook nog tijd om zich verdienstelijk te maken als groepschef bij de vrijwillige brandweer in Tiel.
“Het idee is eigenlijk van Wouter van Ommen, één van mijn bevelvoerders. Hij heeft ook het spandoek gemaakt. Hij belde me vorige week op met de vraag of we niet iets leuks voor de zorg konden doen. Zo is het balletje eigenlijk gaan rollen. Ik dacht eerst nog zo van ‘er zijn al zoveel initiatieven’, maar toen ik het idee voorlegde aan andere groepschefs waren die allemaal lyrisch en was het idee zo uitgewerkt. Ik moest natuurlijk ook wel contact opnemen met het ziekenhuis hierover, je kunt niet zomaar met zwaar materieel, sirenes en zwaailichten aan komen rijden!” Communicatieadviseur van het ziekenhuis, Christel Foeken, was gelukkig ook heel enthousiast.

Jongensdroom
Volkert is al negen jaar bij de brandweer. “Het is een soort tweede baan, in eerste instantie deed ik het voor de adrenaline, het is natuurlijk ook een soort jongensdroom.” Maar hij blijkt ook echt liefde voor het brandweervak te hebben. “De brandweer maakt onderdeel uit van mijn gezin, van mijn dagelijks leven. Ik heb de pieper altijd op zak, hij gaat mee op het nachtkastje.” Volkert doet ook de sollicitatiegesprekken voor de Tielse brandweer. “Dan zeg ik altijd dat je ook een beetje met de brandweer getrouwd bent, het wordt je tweede familie. Collega’s hebben het daar dan later nog wel eens over. Ze geven me achteraf gelijk en het is natuurlijk ook zo. Je kunt namelijk dag en nacht op de kazerne terecht.”
Hij doet dus veel meer dan alleen brandjes blussen. Zoals nu dit bijzondere initiatief. De beide spandoeken worden overigens als herinnering binnenkort aan de gevel van het ziekenhuis opgehangen.