De tijd van Ziekenomroep ´kanaaltje 4´ is voorgoed voorbij

Door Aad Nekeman Op jan 5, 2019

Ziekenomroep Tiel bestond 58 jaar

´Ze nemen mobieltjes, I-pads, I-phones, tablets mee van huis´

´The times they are ´a changing´ van Bob Dylan, die werd woensdagavond bij Zorgomroep Rivierenland (vroeger Ziekenomroep Tiel) niet gedraaid maar dat had wel zo kunnen zijn. De tijden zijn veranderd, daar weet de Zorg-omroep alles van. Want woensdagavond eindigde het bestaan van deze bijzondere voorziening voor de patienten van het ziekenhuis, en verzorgingshuizen.

video:

Met de vroegere langere verpleegdagen waren de mensen blij met de uitzendingen ´van onder uit de kelder´ waar de ziekenomroep huisde, al zo lang als het ziekenhuis Rivierenland bestaat. ´Kanaaltje 4´ was het, een draai aan de knop aan de muur en je had de uitzending te pakken, muziek, praatjes, beetje nieuws. Van ´s morgens acht uur tot vaak tien uur ´s avonds.

Nu zijn de mensen vaak zo kort in het ziekenhuis dat ze nauwelijks ontdekken dat er een Zorg-omroep bestaat. Ze nemen van alles op het gebied van muziek en nieuws mee. Mobieltjes, I-pads, I-phones, tablets, wat eigenlijk niet. Van de tv´s boven de bedden werd nog wel gebruik gemaakt (gehuurd) maar ook dat werd in de loop der tijd stukken minder.

Wanneer kondigde zich het einde van de Zorg-omroep aan? Ad van Son (70), niet de voorzitter van de Z.O.R. maar wel een spreekbuis ervan, zegt dat dat zo´n jaar of vier vijf geleden was. Ze konden zich er dus op voorbereiden. Deze pensionado was al wel veertig jaar betrokken bij een ziekenomroep, eerst in Nijmegen, vanaf 1995 in Tiel. Hij was een man uit de ´computerbusiness´, dus die konden ze in Tiel wel gebruiken. Hij wist overal van, geluid, beeld, draaitafels. Hij kon dus achter het paneel plaatsnemen en dat deed hij gisteravond dan ook, niet zo lang, want Wesley van Brenk (29) was de man van dienst. En het kan haast al niet anders- in het ´gewone leven´ is hij een ict´er. Uiteraard zit hij in het gezichtsveld van de presentatrice, Ella van der Weide, al dertig jaar is ze dat, hoewel ze al een paar jaar eerder bij de ziekenomroep kwam. Ze is het langst bij de ziekenomroep maar nog steeds heeft ze plankenkoorts, zegt een ander van de club. Maar dat is natuurlijk ook goed voor een deejee. Maar als je haar hóórt kun je ook begrijpen dat ze de presentatrice geworden is – die stem dus. Haar teksten tussen de platen heeft ze uitgetikt voor haar liggen. Ze kan, zal ze denken, dan ook nooit stilvallen. Over haar beroep in het dagelijks leven, toen of nu (nog) wil ze niets zeggen. Ook over haar leeftijd houdt ze de kaken op elkaar. ´28´ grapt ze. Dat is niet zo maar omdraaien kan het ook niet, dat zie ik ook wel. We houden het er maar op dat ze de moeder van technicus Wesley zou kunnen zijn, zo ongeveer zal het wel zijn en daar zal ze niet over gepikeerd zijn. En iemand anders zegt dat ze twee jaar geleden haar 1000^ste uitzending deed, dat zegt ook wel wat.

Ze draait trouwens knap moderne of semi-moderne nummers. Queen bijvoorbeeld, Freddy Mercury is een van haar helden. ´These are the days´ van hem prijst ze zo ongeveer de hemel in.

In 2014 had de ziekenomroep veertig vrijwilligers. Zoveel waren er nooit eerder. Nu is er nog een groepje van tien, te weinig, maar ook dat was een probleem en heeft geleid tot een opheffing. Vier jaar geleden stelden studenten van de Hogeschool Arnhem-Nijmegen een onderzoek in naar het bestaansrecht van de omroep. De uitslag was dat het nog vier a vijf jaar door zou kunnen gaan, maar dat het dan wel afgelopen zou zijn.

Marielle van den Bos is in het ziekenhuis hoofd hotel en logistiek. Ze zal later een toespraakje houden namens de mensen ergens op een hogere verdieping. ´Het was eigenlijk wel een moedig besluit van de omroep om er een punt achter te zetten. In deze vorm kon het niet verder´. In deze vorm – ze bedoelt ermee dat er kennelijk toch een soort doorstart is. Dat er een TVO Mediagroep blijft bestaan die af en toe muziek en video kan brengen in bijvoorbeeld een verzorgingshuis. Want de omroep mag van de directie met z´n spullen in de kelder blijven, ook al moet de ruimte gehalveerd worden. De Mediagroep is er blij mee. Want ook al is het nog een kleine groep vrijwilligers, ze zijn wel fanatiek met hun hobby. ´Maatschappelijk actief zijn´. TVO staat trouwens voor Tielse Vrijwilligers Organisatie. In het ziekenhuis is die heel omvangrijk – 150 vrijwilligers, of daaromtrent.

Marielle van den Bos heeft ook een cadeautje van hogerhand meegenomen. Daar zit ook een flesje wijn in. Want – een van de voorwaarden destijds gesteld aan de ziekenomroep om de ruimte in de kelder te mogen gebruiken, was…geen alcohol. Misschien was dat wel een heel juiste regel want iedereen weet wel hoe het gaat in dat wereldje…

Alcoholica

Ook al werd er gisteravond geen spat alcoholica gedronken, deejee Ella lijkt toch een beetje emotioneel te worden. ´De grote stilte gaat beginnen´, zegt ze bij een daaraan herinnerend plaatje. ´Time to say goodbye´ is het, uitgevoerd door vier tenoren. Tja, hoe heetten die ook al weer?

58 Jaar geleden begon de ziekenomroep, dat was 1960. ´Met één bandrecorder´. Het was in het (Sint) Andreasziekenhuis in het centrum van de stad. Later naar het Bethesda en tenslotte naar de huidige locatie in Rivierenland. Het waren niet alleen uitzendingen vanuit de kelder, ze gingen ook ´naar buiten´. Zo noemen ze dat. Dat werden vooral video´s. Ze zijn daar nog trots op. Want was dat niet het betere werk?

Lampje

Ook al lijken het allemaal vrolijke mensen en staat de tafel vol oliebollen en ander lekkers, als je goed oplet merk je toch wel wat pijn over het afscheid. ´Deejee´ Ella zegt, misschien geruststellend bedoeld ´We moeten wel beseffen dat dit een van de laatste ziekenomroepen van Nederland is´. Verreweg de meesten zijn al opgeheven. ´Je moet ze met een lampje zoeken´.

Misschien verzachten zulke woorden enigszins de pijn, – enigszins.