Het aardige van Tiel is, dat je er historische plekken vlak naast elkaar vindt. De geschiedenis staat dicht opeen. En sommige plekken zijn alleen nog maar dat: plekken. Zo ook aan de Wethouderskade, formeel de naam van het straatje aan de zijkant van het Bleekveld. Er stonden ook huisjes, het laatst nog bewoond door krakers. Nu zijn ze weg, er staan alleen nog een paar oude lindenbomen. Hier was het dat in 1927 Carolina de Blank werd geboren, en kind dat later als Ien van den Heuvel landelijk en internationaal bekendheid zou genieten.
Ze woonde drie jaar aan de Wethouderskade, waarna het gezin verhuisde naar de Oliemolenwal 45, nu een onaanzienlijke, verminkte gevel aan een veel te smalle straat. Een jaar voor haar overlijden sprak ik haar nog, ze vertelde over Tiel, en woonde in Heemskerk. “Mijn vader was kleermaker aan huis, maar bij de Tielenaren was hij vooral bekend als de ober van het Spaarbankgebouw, zo verdiende hij wat bij. Ik ging naar de school D, en later naar de hbs aan de Heiligestraat.”
Ien van den Heuvel werd politiek bewust, en was in haar jeugd actief in de Vrijzinnig Christelijke Jeugdcentrale, waar zij werkte in de jongerengroepen van het vrijzinnige deel van de Nederlandse Hervormde Kerk. Van den Heuvel was sinds 1946 lid van de Partij van de Arbeid (PvdA). Zij werd bestuurder van het Vrouwenkontakt in de PvdA, later bekend als de Rooie Vrouwen. Zo klom ze op in de partijhiërarchie, tot ze in 1975 partijvoorzitter werd. Ze was lid van de Eerste Kamer, waar ze bovendien plaatsvervangend voorzitter was van de vaste commissie voor Buitenlandse Zaken.
Van den Heuvel behoorde tot de strijdbare, flink linkse poot van de PvdA. Ze was een van de beschermelingen van Joop den Uyl, de grote socialistische voorman.
Ze liep voorop in de feministische strijd van de jaren zeventig en tachtig en was voorvechter bij een wetsvoorstel voor het recht op abortus in de Eerste Kamer, dat al in de Tweede Kamer was aangenomen. VVD-senatoren stemden tegen, het recht op zwangerschpsonderbreking kwam er pas in 1981.
In deze jaren aan het eind van de historische klassenstrijd was Ien van den Heuvel eigenlijk te aardig. En als ze al een boos uitviel, werd ze door haar omgeving in bescherming genomen. Dat zou ze tegenwoordig politiek gezien niet overleven, zeker omdat ze geen snelle en snedige antwoorden gaf, goed voor een stukje tv.
Ze werd er ooit van beschuldigd te hebben gezegd dat de Berlijnse Muur wel een goed idee was. Na haar overlijden kwam die fout nogmaals in de krant, en werd door alle andere kranten overgenomen. Toen ik haar ernaar vroeg, zei ze er nog steeds last van te hebben en ze voelde zich tekort gedaan. “ Ik was in 1975 delegatieleider bij een bezoek aan de DDR. Bij een persconferentie zei PvdA-partijbestuurder Jan Nagel (later ook bekend van Leefbaar Nederland en 50Plus, WP) dat hij die muur historisch juist vond. Ik had toen meteen moeten reageren, maar de Telegraaf kreeg er lucht van en dan doe je er weinig meer aan. En dat terwijl we juist zo kritisch waren op de DDR; ze vonden ons dar erg lastig zelfs.”
100 jr sociaal democratie in Tiel. Peter Schipper (l) geeft tekst en uitleg bij de SDAP oprichtings-vitrine aan Ien van den Heuvel, Ruud Koole en Anne Vermeer (r).
Reacties zijn gesloten.