Lijmkwastje

Door Walter Post op zaterdag 16 januari 2016, geplaatst in Kunst & cultuur, Historie. Mijn onhandigheid op het gebied van klussen is legendarisch. Alles wat ik ophang, komt een keer naar beneden. Mannen en vrouwen die in alle rust en met precisie aan hun huis werken en daarbij nog succesvol zijn ook, hebben mijn diepe bewondering. Laatst probeerde ik het weer eens, met desastreuze gevolgen… Het is maar goed dat ik het bedrijf van mijn vader niet heb overgenomen, honderdsten van millimeters nauwkeurig zijn, is voor mij een onhaalbare opgave. De mensen bij garage De Lange die mijn auto onderhouden zijn voor mij ware tovenaars: alles blijft zitten en werkt nog steeds wanneer ze eraan zijn geweest.Tegelijkertijd vind ik alles wat met stucen, schilderen, timmeren, solderen of lijmen te maken heeft wel heel leuk en interessant. Een collega op de krant heeft een verzameling mooie machientjes waar hij fruithout mee bewerkt tot lijsten, tafeltjes of kastjes. Werkelijk groen van jaloezie ben ik op die vaardigheid.Laatst vroeg ik me af wat ik dan toch zo leuk vind aan dingen met je handen maken. Dat was toen ik op bezoek was bij een schoonzus en getuige was van het maken van lantaarntjes voor de kerst. Ik kreeg er een warm gevoel bij, het was weer even net als toen. Op de kleuterschool werd bij alle feesten en verjaardagen een werkje geplakt, getekend of geschilderd. Je leerde er ook een versje bij om op Moederdag op te zeggen. Toch is het niet puur nostalgie, want die is ook niet meer wat het geweest is. Nee, ik denk dat de aantrekkingskracht van klussen en knutselen voor mij te maken heeft met het eenduidige van zulke bezigheden. Alle dagen staan bol van de indrukken en situaties waar je op moet reageren. Overal ben je bereikbaar immers. Met een lijmkwastje in de hand kun je alleen maar lijmen. Helderder kan niet. Dat geeft rust in je hoofd.