De Konijnenwal 40 was enkele decennia geleden het pand waar je de nieuwste muziek kon horen. Oorspronkelijke muziek ook: muzikant en componist John van Buren woonde er lange tijd en schreef er muziek voor theatervoorstellingen, kooruitvoeringen en concerten.
Eigenlijk speelde John van Buren (1951-2012) klarinet. Hij speelde op zijn negende al een eerste concert, geen wonder voor de zoon van een muzikant. Zijn vader Nol van Buren toerde na de oorlog met swing- en dansmuziek langs theaters, feestzalen en grote diner-dansants.
2007 John van Buren en Floris Kolvenbach
Maar je zag hem niet vaak met een blaasinstrument in handen, en als hij dat al deed, was het een saxofoon. Van Buren is beter bekend als pianist en componist, maar had heel goed door wat er van blazers te verwachten viel. Hij werd op de piano opgeleid door Jaap Spaanderman in Amsterdam, die hij steevast roemde als zijn mentor.
Hij verdiende jarenlang de kost als pianoleraar aan de muziekschool in de gemeente Haarlemmermeer, de losse opdrachten hielden immers de kachel niet brandend. De laatste paar jaar van zijn werkzame leven was hij nog verbonden aan de Tielse Plantage, met als opdracht een musicalafdeling op te zetten. Tot hij ziek werd en overleed aan de gevolgen van kanker.
9 december 2012 Herdenkingsbijeenkomst John van Buren in de Agnietenhof.
En nooit verliet hij Tiel, de plek waar hij sinds de middelbare school muziek maakte in bandjes. Al had hij oorspronkelijk weinig met pop. Die bandjes werden soms grote bands, The Dream speelde op een van de eerste edities van Pinkpop en was te horen op het popfestival in Kralingen, Rotterdam. Later volgden concepten als Waterland, samen met zijn vriend Willem Nijland, een begenadigd tekstdichter.
Voor veel Tielenaren was Van Buren de stadseigen componist. Hij schreef voor het Tiels Mannenkoor, maakte verkiezingsnummers voor de plaatselijke PvdA, die werd bestierd door zijn huisvriend Willem Gradisen. Maar ondanks die innige verbinding met beleidsmakers stak hij zijn mening nooit onder stoelen of banken. Niet alleen luidkeels in Tielse café’s waar hij zijn wereldvisie jarenlang kenbaar maakte. Hij schreef sinds eind jaren negentig van de vorige eeuw ook meermalen per week een immens populaire column in de Gelderlander. Maar dat was maar één van zijn bezigheden, het leek wel of hij er twee levens op na hield. Zo schreef hij voor streekproducties met amateurs sinds 1986 de liederen. Die samenwerking met regisseur Michel Lafaille leverde memorabelen voorstellingen op als Sarah en Leendert en Het Danslokaal. Later werkten die twee samen in theatrale talkshows –de Wandelgang- en schreef Van Buren muziek voor de streekmusicals van de stichting Stallure én voor de kindermusicals van Idem Dito.
2003 Stallure Irisz
2012 Idem Dito
Het leverde hem een ereburgerschap van de stad Tiel op. Een koninklijke onderscheiding had hij nooit geaccepteerd, zijn afkeer van het koningshuis was groot.
2004 Creatief team Stallure
2001 Ereburger van Tiel
Steevast dirigeerde hij het orkest. Maar tegelijkertijd was John te horen in dinnershows in Breda, als vaste begeleider van Willeke Alberti, pianist en sidekick voor cabaretière Karin Bruers. Hij maakte samen met tekstdichter Ivo de Wijs muziek voor jubilea bij de Hout- en Bouwbond en bedrijfsvoorstellingen voor fabrieken. Er moest brood op de plank en dan kon je niet kieskeurig zijn.
Zijn dochter Kilke van Buren trad in zijn voetsporen, deed conservatorium in Rotterdam en een hele goede theateropleiding in Londen en werkt sinds die tijd in Engeland en ver daarbuiten.
2011 Optreden tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst Agnietenhof
2017 Onthullen herdenkingstegel bij Zinder
Reacties zijn gesloten.