Oude Bekenden 25 : Onberispelijk gekleed boegbeeld van journalistiek

Nic Lathouwers, zoon van de Tielse sigarenwinkelier Jan Lathouwers aan de Waterstraat, bepaalde voor de oorlog al het gezicht van de Tielse journalistiek. Volgens zijn vrouw, die ik sprak in Westlede, was hij in Oss op kostschool geweest en had hij daarna het vak geleerd bij een van de Rotterdamse kranten. Hij kwam terug naar Tiel als correspondent van het ANP, maar werkte ook voor de Katholieke Illustratie en het lokaal langst voor de Tielsche Courant en de Nieuwe Tielsche Courant , uitgegeven door Van Loon, en ook voor De Gecombineerde, het nieuwsblad dat driemaal wekelijks verscheen en zijn oorsprong had in Leerdam.

Hij leerde zijn vrouw kennen in Friesland, waar hij in de oorlog terecht kwam omdat zijn geboortestad werd geëvacueerd. Zij herinnerde zich dat ze hem via een vriendenclubje ontmoette en hem na de oorlog naar Tiel volgde. Maar ze trouwden in 1952 wél in Leeuwarden. Er was woningnood in Tiel en het paar betrok een bovenwoning aan het Plein 12 (waar je op zondagmiddag de voetbaluitslagenin de etalage kon bekijken), tot er een paar jaar later aan de Waalstraat, tegenover waar al sinds lang restaurant Lotus zit, twee nieuwe huizen werden gebouwd. Daar is Alie Lathouwers pas in 2009 uit vertrokken.

Het is een stukje dijk met historie. Vooral op het deel tussen de Ophemertsedijk en wat later de Coupure zou worden ‘ in de wandeling De Gouden Bal en eerder ook wel Snaterenburg genoemd ‘ was het gemeentebestuur zuinig. In 1838 werd dan ook een aanvraag van Jurriaan Christiaan Velders (1795) ‘gepatenteerd sociëteithouder’ om op deze plaats ‘waar vroeger de bukehegge hebbe gestaan’ een tent of salon te bouwen, goedgekeurd door het stadsbestuur. Maar ze overleefden niet allemaal de beschietingen in de Tweede Wereldoorlog, reden voor latere nieuwbouw. (met dank aan Huub van Heiningen)

Lathouwers maakte als freelancer meestal zijn eigen foto’s, maar kon die eind jaren veertig niet zelf afdrukken. Daar zorgde zijn vriend Gerrit Bouwhuis voor. Maar de verhouding verslechterde toen Lathouwers foto’s van Gerrit onder eigen naam publiceerde. Daarover was Gerrit Bouwhuis, die een tijdlang in Indonesië diende, erg ontstemd. Lathouwers woonde direct na de oorlog in een vervallen pand naast de Waterpoort en later in de Waalstraat. Ook zoon Jan Bouwhuis werkte nog even met hem samen.

Lathouwers’ archief is na zijn overlijden in zijn geheel aan het Regionaal Archief Rivierenland geschonken, maar het is niet toegankelijk, er is geen lijn of datum in te ontdekken. Immer gekleed in kostuum was Lathouwers samen met de Tielse journalist Henk Manders en de ook al weggevallen Huub van Heiningen het boegbeeld van de streekjournalistiek. Lathouwers was overal: hij had al vroeg een Ford en staat op foto’s uit zijn journalistenperiode steevast met een camera om de nek. Zijn weduwe omschreef hem als energiek en sportief. Al hield hij niet van de tochtjes op de Waal in haar zeilboot waartoe de geboren Friezin hem wel eens overhaalde. Dat ging hem te schuin. Het echtpaar had geen kinderen, al was Nic er dol op. Na zijn pensionering schreef hij nog lang over het Tiel van toen, verhalen die werden gebundeld in boeken als ‘Kent u ze nog, de Tielenaren?’.