In het Linge-Waalpark in Passewaaij is afgelopen woensdagmiddag door wethouder Groen de waterspeeltuin geopend. De speeltuin heeft toestellen als schommels een duikelrek, een klimrek en een glijbaan maar er is vooral veel met in en rond het water te spelen. Deze waterspeeltuin kwam tot stand door een initiatief van buurtbewoners Janina Werinussa en Maartje Smits-Van der Lek. Wethouder Frank Groen bood beide dames bloemen en de 500,= euro cheque aan. Voor de jeugd was er een ballonnenpiet. De openingshandeling bestond uit het uitpakken van de waterpomp.
De speeltuin ligt op steenworp afstand van het inundatiekanaal. Dat is onderdeel van het Werelderfgoed van de Hollandse Waterlinies. In de speeltuin kunnen kinderen zelf experimenteren met het onderwater zetten. Een hele waardevolle toevoeging dus die mogelijk is gemaakt door het Pact van Loevestein.
Andere bijdragen kwamen van de wijkvereniging Passewaaij, het Buurtfonds van de Nationale Postcodeloterij, het Cultuurfonds en Jantje Beton. Ook aannemer ACW die het project heeft uitgevoerd deed een duit in het zakje.
Fotoalbum onder de tekst.
Hieronder een bijdrage van Emile Smit over Het Inundatiekanaal als militair object
Tegenwoordig is er vooral aandacht voor het Inundatiekanaal als mogelijkheid voor recreatie. Bij de aanleg was dat helemaal niet in beeld. Het kanaal vormde een onderdeel van de essentiële verdediging van Nederland in oorlogstijd.
Generaties leerlingen hebben al op de lagere school geleerd dat Nederland in 1672 (het rampjaar) werd aangevallen door de Franse koning Lodewijk XIV. Dankzij de Hollandse Waterlinie wisten de Nederlanders het Franse leger tegen te houden. Dat die Hollandse Waterlinie in dat jaar eigenlijk niet meer was dan een tamelijk geïmproviseerde serie onderwaterzettingen (inundaties) werd er nooit bij verteld. Toch hadden militair deskundigen in de eeuwen die volgden wel het beeld dat men op deze manier een vijand uit het hart van Holland zou kunnen houden. Zelfs Napoleon constateerde dit bij zijn bezoek aan het door hem ingelijfde Nederland in 1811.
Tussen 1815 en 1870 hadden de Nederlanders de indruk dat het land betrekkelijk veilig was. Toch werd al in de tijd van koning Willem I gewerkt aan wat ging heten “De Nieuwe Hollandse Waterlinie”. Pas de Frans-Duitse Oorlog van 1870-1871 riep de angst op dat ons land rekening moest houden met de mogelijkheid dat een oorlogvoerende mogendheid ons niet zou ontzien. De verdedigingswerken moesten aanzienlijk worden verbeterd.
De genie van het Nederlandse leger wilde niet improviseren zoals in 1672. Er moesten niet lukraak dijken worden doorgestoken, maar het water moest beheerst naar het gebied worden geleid dat onder water zou komen te staan. Daardoor kon het tempo van de inundatie ook aanzienlijk worden versneld. Via een sluis ten westen van Tiel kon Waalwater het kanaal worden in worden gelaten. Dat water werd dan naar de Linge geleid. Het verhoogde Lingewater moest bij Asperen de landerijen onder laten lopen.
In de beoogde opzet had Tiel niet veel aan het kanaal. Bij het beoordelen van de plannen werd meermalen geprobeerd om de loop en breedte zodanig te laten zijn, dat het ook voor scheepvaart kon worden gebruikt en in 1872 werd zelfs gedacht aan het doortrekken ervan naar de Tielse haven. Dat alles ging niet door en tenslotte hadden de bewoners van het gebied alleen maar nadeel van het kanaal. Voor Tiel liet de aanleg ten westen van de stad meteen ook zien, dat Tiel in oorlogstijd zou worden prijsgegeven aan een vijand.
Net als in 1672 waren de boeren niet enthousiast over ingrepen op hun grond. Tenslotte werd er simpelweg onteigend. In een Koninklijk Besluit van 15 februari 1877 werden tientallen stukken land bestemd voor het kanaal. Daarbij werden 33 Tielse percelen getroffen. Vaak liep het kanaal als een messnee dwars door het boerenland.
De aanleg van het inundatiekanaal vond plaats in de jaren 1879-1880. In de volgende tijd bleek het nodig om af en toe nog verbeteringen aan te brengen. Zo werd de sluis bij Tiel in 1910 aangepakt. Intussen was de oorlogsdreiging aanzienlijk toegenomen en in augustus 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit. Op 27 juli 1914 kwam er een detachement militairen van 43 man naar Tiel om sluis en kanaal te bewaken. Nederland bleef echter buiten de oorlog en er hoefde tenslotte geen inundaties plaats te vinden. Op 14 november 1918 vertrok het bewakingsdetachement weer uit Tiel.
Ook in de verdedigingsplannen van 1939-1940 speelde het inundatiekanaal een rol, maar nu meer als mogelijke verdedigingslinie. Er kwam van de uitvoering van die plannen niets terecht. De snelheid van de Duitse opmars en de inzet van de Duitse luchtmacht lieten zien, dat het verdedigingsplan uit de negentiende eeuw de prullenbak in kon. Daardoor raakte het Inundatiekanaal als militair object na 1945 buiten gebruik.
Fotoalbum waterspeeltuin
Reacties zijn gesloten.