Blijvende aandacht voor fruitcorso in ‘buitenmuseum’

Op zondag 11 september werd aan de buitenzijde van de stadsgracht op de Veemarkt en het Burg. Hasselmanplein een serie van elf kantelborden onthuld die met in totaal 22 panelen een blijvende herinnering vormen aan 60 jaar Fruitcorso in Tiel.

Video:

Fotoalbum onder de tekst

De totstandkoming van de borden werd mogelijk gemaakt door de Stichting Fruitcorso Documentatie (SFD) en een financiële bijdrage van de Vereniging Oudheidkamer voor Tiel en Omstreken. De SFD werd eerder deze eeuw opgericht in de voorbereiding voor het vijftigste corso in 2010. Dat leidde destijds tot de uitgave van het boek ‘De peren laten los’. Ditmaal is niet gekozen voor een boek, maar voor een blijvende expositie in de buitenlucht. De informatie en de vele afbeeldingen maken dit tot een blijvend buitenmuseum. Passanten en bezoekers van Tiel kunnen nu 365 dagen per jaar kennisnemen van dit unieke evenement.

Bovendien hebben de borden allemaal een QR-code, waardoor de mensen veel meer informatie kunnen krijgen over de achtergronden van het corso. Zei daarvoor: https://www.fruitcorso.nl/nl/ontdek/panelen/  De tienduizenden foto’s die Jan Bouwhuis vanaf de begintijd van het corso maakte, boden een – zoals SFD-voorzitter Jochem Schoots het noemde – “snoepwinkel” aan materiaal.

Uiteraard is Bernhard Bruggeman te vinden op de allereerste foto. Hij was het die in de jaren ’50 op het idee van een fruitcorso kwam en het tegen allerlei twijfelaars in vanaf 1961 wist te realiseren. Pas op de laatste twee borden wordt een totaaloverzicht gegeven van de 59 winnende wagens in de jaren 1961-2019. Verder is er niet direct een chronologisch overzicht zoals “De peren laten los” dat wel bood.

Er is aandacht voor de makers van de wagens, zowel de grote wagens als de jeugdwagens en het kindercorso. Dat ze er maandenlang hard aan werken, mag wel bekend worden verondersteld, maar dat in een gemiddelde corsowagen zo’n 200 producten zijn verwerkt is een leuk weetje. Natuurlijk komen ook de latere toevoegingen aan de orde zoals de mozaïeken die sinds 1966 jaarlijks aan de gracht te vinden zijn. En het Fruitcorso by Night, een van de jongste toevoegingen.

Er is uitgebreid aandacht voor moderniseringen. Dat gaat van technische ontwikkelingen als bewegende constructies via aandacht voor verspilling van voedsel tot de erkenning van corso’s als Immaterieel Werelderfgoed door UNESCO. Minder aan de orde komen de verdwenen gebruiken. Oogstfee en fruitambassadrices – ooit toch bijzondere personen rond het corso – blijven letterlijk onzichtbaar.

De teksten voor de borden zijn geschreven door Fred Eggink, de foto’s stammen merendeels van Jan Bouwhuis. Leo Gerritse gaf ze mooi vorm. Daar zitten soms leuke verrassingen bij. Zo is een ouderwetse dia op zich al een museumstuk.

Een buitenmuseum is natuurlijk minder spectaculair dan het fruitcorso zelf. Maar het voordeel is, dat men er het hele jaar van kan genieten en één keer gaan kijken is echt veel te weinig.

Fotoalbum. Klik op een foto voor een vergroting