Een lintje in Tiel in 2020: Coby Roozenboom

“Het zijn de kleine dingen die het doen”

In deze aflevering van de serie lintjesregen in Tiel aandacht voor Coby Roozenboom. Coby was op veel fronten actief..

Coby Roozenboom-Ketelaar is geen vrouw die zichzelf graag belangrijk maakt of op de voorgrond treedt. Zij verdiende haar Koninklijke Onderscheiding met het doen van gewone dingen. “Ik dacht altijd dat je daar geen onderscheiding voor kreeg. Ik was erg verrast toen de burgemeester mij belde.” Dat de activiteiten van Coby niet gewoon waren, blijkt wel uit de onderstaande opsomming van activiteiten over een reeks van jaren. .

Coby: “Ik vind het belangrijk om wat voor je medemens te doen, die hulp of aandacht nodig hebben. Mijn eerste stappen op het vrijwilligerspad in Tiel zette ik in het buurthuis Westroijen. Daar gaf ik – met veel plezier overigens – naailes aan Marokkaanse vrouwen. Terwijl ik mijn naald- en draad vaardigheden overbracht werd er van alles besproken. Wel in het Nederlands natuurlijk. Dat was goed voor de taalontwikkeling.”.

KTSM

Toen onze kinderen eind jaren tachtig van de vorige eeuw wat groter werden, wilden die een instrument bespelen. Coby en haar man Henk kozen voor muziekonderwijs via een harmoniegezelschap. Bij het ‘Vrijwillig’ werd de telefoon niet opgenomen, bij het ‘Stedelijk’ wel. Dus werden onze kinderen Petra en Renson lid van de Koninklijke Tielse Stedelijke muziekvereniging. Al snel waren wij als ouders ook lid van de KTSM familie. Henk stond tijdens de wekelijkse oefenavond jaren achter de bar. Dat was hard werken want KTSM telde in die jaren meer dan 120 leden. Ikzelf maakte samen met anderen van 1988 tot 1995 de speciale kostuums die nodig waren voor de muziek- en showavonden in de Agnietenhof. We ontwierpen de kleding zelf, kochten de benodigde spullen in en knipten en naaiden alles zodanig dat het keurig paste en het geheel bijdroeg aan een verrassende uitvoering.” Coby was daarnaast tijdens optredens en concerten begeleidster van de jeugdleden. “Zeg gerust dat ze een soort moeder voor onze jeugdige musici was, heel betrouwbaar en een vertrouwd aanspreekpunt”, vertelt Jaap van Erven, die ondertussen 57 jaar lid is van KTSM, waarvan 18 jaar secretaris en 22 jaar voorzitter. “Op de Roozenbomen deed je nooit tevergeefs een beroep.”

‘s Heerenloo

Toen de kinderen groter werden, verlegde Coby haar aandacht naar het dagactiviteitencentrum van ’s Heerenloo aan de Haagwinde in Passewaaij. Ze begon met hand – en spandiensten zoals het tijdens enkele dagdelen schenken van koffie en thee, het duwen van een rolstoel tijdens het wekelijkse inkoopuitje bij AH en lette ondertussen of de groep bij elkaar bleef en geen risico in het verkeer liep. De eerste vier jaar ging ze ook wekelijks met een groep cliënten naar het zwembad. Naarmate de tijd verstreek en de behoorlijk beperkte cliënten haar beter leerden kennen, werd ze ook steeds meer het gezellige aanspreekpunt en zorgde dat ook de wat teruggetrokken bezoekers, de nodige aandacht kregen. Ze hielp ook bij een andere vaste activiteiten, het creatief schilderen. Coby toonde zich vindingrijk en bedacht steeds leuke opdrachten. Ook bij bijzondere uitjes was Coby van de partij. Ze werd breed gewaardeerd door haar bijdragen om de levensvreugde van de bezoekers te verhogen. Ester Brouwer van ’s Heerenloo: “Coby heeft hart voor de mensen, een geweldig inlevingsvermogen, veel geduld en het nodige overwicht. Van deze mensen zijn er niet veel op deze wereld. Het is al weer een tijdje geleden dat Coby bij ons dagactiviteitencentrum vele jaren gemiddeld meer dan 10 uur per week actief was. Wij denken nog steeds met dankbaarheid en bewondering terug aan de jaren dat zij hier als vrijwilligster actief was.”

Walstede

Vanaf 2010 verlegde Coby haar vrijwilligerswerk naar senioren. In verzorgingshuis Walstede ging zij op de psychogeriatrische afdeling, waar vooral veel alzheimerpatiënten verblijven, aan de slag als vrijwilligster. Koffie- of thee schenken, een spelletje doen, een stukje wandelen en aandacht schenken aan de persoonlijk verzorging van de cliënten en het zo belangrijke praatje waren daar haar activiteiten. Tijdens die werkzaamheden kwam Coby in contact met een bewoonster, die geen familie meer had en nooit bezoek kreeg. Voor haar werd ze naast haar afdelingsvrijwilligerswerk langzaam maar zeker de persoonlijke mantelzorger. Coby: “Ik probeerde het leven van deze eenzame vrouw een stukje aangenamer te maken. Waar mogelijk loste ik haar kleine probleempjes op, die voor haar zwaar wogen, ging mee kleren kopen, deed de was, verzorgde haar uiterlijk en onderhield nauw contact met haar mentor.” Die mentor heeft enorme bewondering voor wat Coby voor deze eenzame maar ook in haar gedrag moeilijke dame gedaan heeft. “Het is haar fantastisch gelukt om het vertrouwen te winnen en een goede band met haar op te bouwen. Betrokkene vertrouwde mij toe dat zij in haar leven nog nooit een vriendin gehad had, maar dat Coby nu haar beste vriendin was. Ook in de stervensfase van die mevrouw begin 2019 heeft zij haar intensief begeleid en zat zij tot haar overlijden aan haar bed. Dat leek haar rust te bieden. Het was zeker geen kleinigheid wat zij deed. Zij heeft deze alleenstaande dame heel veel fijne momenten bezorgd. Haar werk was vaak weinig belonend. Coby toonde steeds een bijzonder incasseringsvermogen en inlevingsvermogen.”

Onderweg naar Walstede tijdens de kerst 2019 kwam Coby ongelukkig ten val. Dat noopte haar om bij Walstede te stoppen. Ondertussen is ze al weer een tijdje de oude en wil weer aan de slag. Ze heeft al weer ’iets’ op het oog. Coby zal gezien haar ervaring en ‘beoordeling’ daar een open deur vinden.