Technisch onderwijsassistent Toine Bäcker doet na 47 jaar schooldeur Lingecollege dicht

Door Bert Leenders Op jan 30, 2019

In februari neemt Toine Bäcker afscheid van het Lingecollege Tiel. 47 jaar werkte hij daar als technisch onderwijsassistent / amanuensis. In die tijd heeft hij er voor gezorgd dat vele duizenden leerlingen hun practica konden doen. Maar Toine deed meer. Als het nodig was verving hij docenten, sleutelde aan het gebouw en de installaties en speelde hij belangrijke rollen bij buitenschoolse activiteiten van de school en meer dan 20 jaar had hij zitting in de medezeggenschapsraad.

Toine Bäcker groeide op in Wageningen. Zijn loopbaan begint hij bij de Landbouwuniversiteit, terwijl hij daar werkte behaalde hij in de avonduren het amanuensisdiploma en rondde hij de opleiding fijn mechanische techniek (= opleiding tot instrumentmaker) met goed succes af. Zijn eerste sollicitatie daarna bij het Lingecollege was meteen raak. Toine werd zoals dat toen nog heette amanuensis bij de Rijksscholengemeenschap, die bestond uit een HBS en MMS aan de Heiligestraat en het gymnasium aan de Sint Walburg.

Stropdas

“Maar”, vertelt Toine, “voorwaarde van de toenmalige directeur Diemel was wel dat ik voortaan tijdens het werk een stropdas zou dragen. Die had ik bij het sollicitatiegesprek thuis gelaten. Dat heb ik even gedaan. De verhoudingen tussen onderwijzend en assisterend personeel waren in 1972 heel anders dan nu. Als niet-docent vormde je een duidelijke aparte groep. De docentenkamer waar de docenten hun pauzes doorbrachten was voor ons taboe. Dat onderscheid is langzaam kleiner geworden en nu geheel verdwenen. Alleen de salarissen zijn nog niet helemaal gelijk,” zegt hij met een glimlach. “Maar even serieus. Ik heb het hier altijd ontzettend naar mijn zin gehad.

Zij takenpakket

Ik kon zowel met de docenten als met de leerlingen uitstekend opschieten. Mijn hoofdtaak was al die jaren het mede begeleiden van de practica van de natuurkunde lessen, de leerlingenraad en het coachen van de licht- en geluidgroep . Maar daarnaast deed ik er van alles bij: Ik surveilleerde tijdens de pauzes op het buitenterrein, verrichtte kleine reparaties aan het gebouw, verlegde leidingen en kabels, beheerde de technische onderwijsmiddelen en installeerde apparatuur en hulpmiddelen. Door mijn technische kennis en vaardigheden was ik breed inzetbaar en ik vond het zelf leuk om bij veel zaken betrokken te worden. Je voelde je mede verantwoordelijk voor de staat van het gebouw en alles wat we zelf deden bespaarde een hoop geld.”Uit de voorbeelden die hij noemt, blijkt dat hij het gebouw op zijn duimpje kent.

“Ik was ook altijd actief betrokken bij de organisatie van evenementen en feesten. Ik maakte het decor voor de twee jaarlijkse toneeluitvoeringen in de Agnietenhof, zorgde voor het licht en geluid bij activiteiten in ons gebouw en dacht en werkte actief mee aan alles wat nodig was om de activiteit te doen slagen.

Ik kan daar nog uren over vertellen. Als door ziekte of om een andere reden een les uitviel, dan nam ik die over. Na al die jaren kon ik de stof dromen en wist ik precies wat belangrijk was en waar de leerlingen moeite mee hadden. Na het vertrek van Emile Smit werd ik contactpersoon tussen de havo/vwo afdeling van de TOV, de vereniging van oud-leerlingen van het Lingecollege. Heel leuk om te doen en al die oud-leerlingen regelmatig te ontmoeten. Door zijn werkzaamheden heeft Toine met vrijwel iedereen die het Lingecollege bezocht wel meer of minder contact gehad. Een snelle rekensom leert dan dat dat ongeveer 7500 mensen uit Tiel en omgeving zullen zijn geweest. Je kunt dus met recht spreken van een bekende Tielenaar.

Archeologie

“Al snel na mijn indiensttreding kreeg ik een goede verhouding met natuurkundedocent Guus Taconis († 1 maart 2014). Guus was lid van het museumbestuur en geïnteresseerd in archeologie. Door hem raakte ik daar ook in geïnteresseerd. Samen richtten we de archeologische werkgroep Beoefenaren Archeologie Tiel en Omstreken (BATO) op. De archeologie werd voor mij een hobby voor het leven. De laatste jaren verzorg ik praktijklessen voor leerlingen over archeologie in de werkruimten van BATO, eerst was dat in het slachthuis en tegenwoordig op Latenstein. Bij Bato valt nog veel te doen. Ik ben ook lid van het bestuur van de Oudheidkamer. Dus vervelen hoef ik me na mijn pensionering allerminst. Ik heb trouwens ook in en om mijn huis nog genoeg andere bezigheden, waaronder het sleutelen aan en rijden op mijn oude BSA motor.

Het gebouw

Wanneer we na afloop van het interview door het gebouw lopen, blijkt dat Toine niets te veel gezegd heeft. Hij kent iedere hoek van het gebouw, weet feilloos te vertellen welke verschillende functies de diverse ruimten gehad hebben en vertelt over die vroegere functie en het doel van veel oud spul. Het is duidelijk dat met hem veel (historische) detailkennis van het gebouw verdwijnt. We komen veel spullen tegen die een museale waarde hebben en hopelijk bij de naderende verbouwing niet op de stort terecht komen. We zien ook nog enkele decorstukken van zijn hand, hoewel de meest aansprekende opgeruimd zijn.

Met terechte trots toont hij het unieke natuurkundig en biologisch museum. Het Lingecollege beschikt in de Heiligestraat naast een collectie historische apparaten voor het fysica- en scheikundeonderwijs over een opvallend grote collectie opgezette dieren, skeletten, opgeprikte vlinders en insecten. Bij elkaar een compleet natuurhistorisch museum. Bescheiden merkt Toine op dat hij niet zo heel veel bijgedragen heeft aan dit voor een school unieke museum. Samen concluderen we dat deze collectie een mooie aanvulling zou zijn op het Flipje en Streekmuseum wanneer dat naar het gerechtsgebouw had kunnen verhuizen.

Tijdens de wandeling wordt wel duidelijk dat het Lingecollege een knus en verrassend gebouw is, maar toch niet meer van deze tijd. Een grondige verbouwing en aanpassing is duidelijk noodzakelijk.

Toine heeft veel verbouwingen meegemaakt tijdens zijn 47 jarig dienstverband. Maar de nu komende grote reconstructie en facelift zal aan hem als oudste en langst in dienst zijnde medewerker voorbijgaan. Toine sluit een lang en belangrijk hoofdstuk van zijn leven af, maar blijft actief voor en binnen de Tielse gemeenschap. Na nagenoeg 50 jaar werken heeft hij zijn pensioen wel verdiend.