Menoelong

Door Huub van Heiningen op maandag 21 september 2015, geplaatst in Openbare ruimte, Politiek.

Al bij de voorbereiding van het in 2008 vastgestelde huidige bestemmingsplan buitengebied, is er vele uren gediscussieerd over de omvang en de aard van de bedrijven die toegelaten zouden mogen worden. Het buitengebied van Wadenoyen is/was een vrij gaaf kleinschalig landschap met ongeveer 90 voor een groot deel authentieke boerderijen en een enkel landhuis. Samen met de Steendert in het buitengebied van Ophemert een zeer aantrekkelijk gebied voor fietsende toeristen, dat zeker ook uit een oogpunt van cultuurhistorie bescherming verdient.

Zo’n bescherming staat echter haaks op het agrarisch belang, de veeteelt, de akkerbouw en zeker ook de fruitteelt. De agrarische bewoners van het gebied moeten, om het hoofd boven water te houden mee, met de technische ontwikkeling en de schaalvergroting, die daar verband mee houdt.  Die eist concentratie, grotere machines en vooral grotere bedrijfsgebouwen. ‘Afschuwelijke vliegtuighangaren in het buitengebied’ heette het al bij de discussies in de jaren 2002 en 2003. Voor- en tegenstanders meenden in dat bestemmingsplan buitengebied een aanvaardbaar compromis gevonden te hebben met voorschriften voor o.a. hoogte van de gebouwen, schaal van de dakhellingen, maximale bebouwingsdichtheid per kavel etc.

De exploitanten van Menoelong – een groot bedrijf dat zich vooral in het sorteren van fruit gespecialiseerd heeft – kregen in dat bestemmingsplan niet helemaal hun zin. De gemeenteraad vond toen dat het bedrijf naar een industrieterrein zou moeten als het nog groter zou willen worden. Een grote rol speelde daarbij dat Menoulong veel vrachtverkeer aantrekt op wegen die daarvoor niet geschikt zijn. Maar op een industrieterrein is de grond aanmerkelijk duurder dan de landbouwgrond in Wadenoyen en de gemeente kon en wilde ook niet bijpassen in een eventuele verhuizing van Menoelong.

Het bedrijf heeft sindsdien enkele malen vergeefs een beroep gedaan op de gemeenteraad en het college van B&W om toestemming te verkrijgen voor verbouwingen die het uitbreiden van bedrijfsactiviteiten mogelijk zou maken. Op 11 juni 2013 wees het college van B&W het principevoorstel van fruitbedrijf Menoulong af en ook nog op 25 februari 2014 wees het college van B&W het verzoek af om de agrarische bouwblokken aan beide zijden van de Bommelweg planologisch te koppelen, zodat er meer bouwmogelijkheden zouden ontstaan. In beide besluiten wordt gesteld dat de plannen in strijd waren met het geldend bestemmingsplan.

Uit een recent aan de gemeenteraad toegestuurde nota blijkt dat het college van B&W van inzicht is veranderd. De eigenaren zijn van plan veranderingen in de bedrijfsvoering door te voeren die noodzakelijk zijn om in het sorteerproces een scheiding tussen het natte en het droge gedeelte te kunnen aanbrengen. Dat is nodig om te kunnen voldoen aan de eisen van voedselveiligheid. Er zijn door de indieners rapporten van deskundigen overgeleverd om die noodzaak te onderbouwen.

Volgens de plannen zal er op het ene perceel een klein deel van de bebouwing verdwijnen en op het andere méér worden gebouwd dan het huidige bestemmingsplan toelaat. Er is een voorlichtingsavond geweest voor de omwonenden. Velen van hen bleken een toename te vrezen van de overlast die zij nu al van het bedrijf hadden. Vooral de toename van de verkeersdruk zou ontoelaatbaar zijn.

Het is nog niet duidelijk wat het college van B&W in deze kwestie zal gaan doen. Zeer waarschijnlijk wordt binnenkort de Tielse gemeenteraad erin betrokken. Want op een vraag over Menoelong in de vergadering van de Commissie Ruimte op 13 mei 2014 antwoordde de wethouder al: ‘Er wordt gewerkt aan een plan van aanpak waarbij de raad in een vroeg stadium wordt betrokken’

Tot de bezwarenmakers behoort ook Waardevol Tiel, dat al heel lang – ook toen het nog de Milieuwerkgroep Tiel heette – vraagtekens geplaatst heeft bij de bedrijfsactiviteiten van Monoelong. In haar bezwaarschrift plaatst de vereniging vraagtekens bij de stelling van de aanvragers dat de verandering geen toename van de verkeersdruk zullen veroorzaken. “De omliggende wegen zijn al te zwaar belast door en ongeschikt voor het vrachtverkeer, dat door het bedrijf gegenereerd wordt”. Gewezen wordt op de onveiligheid voor fietsers en schoolgaande kinderen.

Waardevol Tiel vraagt zich af of het juridisch wel mogelijk is bouwblokken samen te voegen. Dit en soortgelijke bedrijven ontwikkelen activiteiten die voorheen tot het werk van de veilingen behoorden en die horen naar de huidige maatstaven op bedrijfsterreinen thuis. Het argument van de voedselveiligheid ondersteunt naar de mening van Waardevol het argument dat de activiteiten van Menoelong op een bedrijventerrein ontplooid behoren te worden.