Kolommetje: Dagen

Door Walter Post op zondag 31 december 2017, geplaatst in Opinie.

TIEL  We stonden in een lange rij, de winkel op Thedinghsweert was vol, laatste dag van het jaar en er waren oliebollen te koop. Achter me schoof de Tielse horlogemaker aan die lang bij Th. de Jongh op de Groenmarkt had gewerkt, maar alweer even met pensioen was. Een vriendelijke man, die me van alles weet te vertellen over horloges. En die kleine sieraden zijn een van mijn zwakheden, als ik geld heb tenminste.

Hij vertelde me over het werk bij de juwelier en hoe de collega’s daar de werkweek samen afsloten met iets samen drinken en even napraten. Dat deed hij nog steeds, maar dan thuis, met zijn echtgenote samen. Glas wijn, stukje kaas, even praten.

De reden was voor mij prima invoelbaar nu ik alweer een dikke week vrij was: voor iemand die niet werkt lijken alle dagen een beetje op elkaar. Je moet een vast punt of een schemaatje hebben. En voor de horlogemaker kwam daar nog bij, dat die winterse grijsheid verschil tussen de dagen helemaal al niet kon markeren. Gelukkig deed hij af en toe nog een klusje aan een horloge, je oude vak blijft toch aanwezig in je handen, of je nu betaald wordt of niet.  We kenne elkaar al een tijd, in de jaren negentig van de vorige eeuw maakte ik een foto van hem, boven de winkel aan de Groenmarkt. Peter Schipper van het Streekmuseum had me opdracht gegeven een expositie te maken over Tielse mensen die aan het werk zijn. Zo trof ik hem, maar bijvoorbeeld ook de cassière achter de balie van het Tielse station, op de plek waar nu Buitensporig is. Eigenlijk tientallen mensen die nu mogelijk niet eens meer leven. Wie ze wil zien, die foto’s, moet maar eens navragen bij het museum, dat nu zijn ruimten deels aan Flipje wijdt. Want daar moeten ze ergens in depot liggen.

Maar goed, hoe kwamen we nu op de gelijkheid der dagen. Of beter gezegd de moeite die iedereen lijkt te hebben met feestdagen die zo dicht op elkaar zitten dat je er nerveus van wordt. Want er moet zoveel, en er wordt zoveel geregeld. Je weet dat het eraan komt, zo was de conclusie van de horlogemaker. Maar het kost je toch even een moment van verwarring, welke dag het ook weer is. Op nieuwjaardag ben je weer op koers, dan zijn er weer vaste dingen op vaste momenten. Nieuwjaarsduiken. En een concert op televisie dat ik al sinds de jaren zestig steeds op die dag zie. Wanneer ik eraan denk proef ik al oliebollen.

Reacties zijn gesloten.

Geverifieerd door MonsterInsights