COLUMN Geslaagde zaterdagmorgen

Door Walter Post op zaterdag 28 november 2015, geplaatst in Kunst & cultuur. Thedinghsweert bakkerij tijdens open dag 2014

Zo sta je drie broden te kopen, kaasstengel erbij want da’s lekker voor zometeen thuis, en zo ben je ineens in een ietwat filosofisch gesprek verwikkeld. Mooie dingen komen onverwachts, en onverwachte dingen zijn niet altijd mooi, maar dit was wel zo’n gelegenheid. Het was zaterdag en warm voor de tijd van het jaar, vond ik. Je hoorde om je heen de natuur zich uitrekken en denken: zo, we gaan maar weer eens aan de slag. Vooruit met dat groen. Ik fietste erlangs en zag het gebeuren. Aangekomen bij het winkeltje van Thedinghsweert, een vaste rit voor me op de zaterdagmorgen, deed ik mijn bestelling en betaalde ik. Met mijn pinpas, die je op een andere manier gebruikt vandaag de dag. Niet meer met een gecontroleerde beweging door zo’n sleuf, niet meer in de sleuf steken en code intoetsen, maar gewoon er tegenaan houden. Er stond vervolgens in het venstertje: ‘geslaagd’.

Daar keek ik van op en dat zei ik ook. “Dat heb ik lang niet meer gehoord, dat ik ergens in geslaagd ben.” De vrouwen in de winkel keken op en beaamden dat: lang geleden dat ze ergens voor gslaagd waren. “Bent u dan nérgens voor geslaagd?” wilden ze van me weten. Nou, voor mijn verkeersbrigadierdiploma wel natuurlijk, maar een zwemdiploma kan ik niet tonen. En van mijn middelbare school heb ik alleen de cijferlijst van het eindexamen nog. Het diploma zelf is tijdens mijn verhuizingen ooit verdwenen.

“Ja, het is maar wat je geslaagd vindt”, merkte een van de verkoopsters op. “Nou, geslaagd ben je bijvoorbeeld wanneer je, net als een vriend van me, kleinkinderen krijgt. Daar ben je blij mee en je denkt dan: dat heb ik goed gedaan. Ook al ben je de vader niet natuurlijk. Maar je zorgt ervoor dat iets verdergaat en je hebt die zekerheid compleet met levend bewijs.”

Dat was kennelijk even pijnlijk voor een van hen. “Dus als je geen kinderen hebt, ben je niet geslaagd?”, vroeg ze. Dat bedoelde ik natuurlijk niet. “Dat maakt uiteindelijk iedereen zelf uit, ik geef maar een mening, en een mening is geen feit hoor.” Toen was ze even gerustgesteld. Ik vroeg de jongste van het stel, die ijverig bezig was met het aanvullen van rekken en de koeling. “En jij, wanneer denk jij dat je in het leven geslaagd bent?” Jonge mensen hebben vaak uitgesproken ideeën, ze hebben niet zoveel mitsen en maren als ik. “Als je gelukkig bent, ben je geslaagd, vind ik.” Een hele mooie, maar hoe lang moet dat dan wel duren?